Etappe Manisalla de las Mulas - Léon 19 km
We slapen uit vandaag. Nou ja uitslapen. Om 06:00 uur gaan de wekkers af en begint het geritsel en geschuif. Het blijft een leuk schimmenspel zo in de vroege morgen. Je doet je best om niet op slippers, rugzakken, kleding of zelf wat electronica te stappen als je op weg gaat naar een wc en wasbakje. Ik poets mijn tanden en doe een katten-wasje. Zo noemde mijn moeder dat vroeger als je even snel wat water in je gezicht gooit en dan met je handen de slaap van je gezicht wast. In de slaapruimte rommel je dan je spullen bij elkaar en kijkt nog even na of je niks vergeet. Best lastig in het schemerlicht,
maar het lukt. Beneden op het kleine gezellige binnenpleintje doe ik de rest. Ik kijk om me heen en zie de zo langzaamaan bekende gezichten. Niet alleen van ons kleine groepje maar ook van anderen pelgrims. Allemaal op weg, allemaal met een ander verhaal. Sommige pelgrims moeten echt diep gaan. We zaten gisterenmiddag vlak voor onze albergue zomaar op straat bij een barretje tegenover onze slaapplaats. Een gezellig smal straatje waar de auto’s voorzichtig door heen slingeren om de tafeltjes heen. Alle pelgrims die naar een andere slaapplaats gaan passeren ons. We moedigen hen aan. Dan komt er een dame aan. Ze komt bijna niet vooruit. Ze heeft pijn, ze vecht, ze is op. Christine en ik springen op en vragen haar te gaan zitten. Ik haal water en ze wil ook een biertje. We geven het haar. Ze huilt, heeft veel pijn en is echt op. We troosten haar. Ik geeft haar wat aspirine. Ze lacht, huilt ze is blij met zoveel lieve aandacht het helpt zichtbaar. Ook de dame van de albergue komt kijken en helpt haar met goed adviezen. Die dame is echt goed. Zelf heeft ze camino-ervaring en ze helpt iedereen. Als we klaar zijn met - zelf gekookt - eten zien we haar rondgaan met een box en steriele handschoenen aan. Ze is ook blaren-deskundige. Daarna adviseert ze over de juiste afstelling van rugzakken. Wat een kanjer zeg. Die verstaat haar job en legt er, na 25 jaar, nog zoveel passie in en heeft er nog zoveel plezier van. Heel mooi om te zien en te ervaren. Nadat de pelgrim dame wat is bijgekomen heeft ze weer een klein lachje op haar gezicht. Ze gaat terug het dorpje in om in een andere albergue te slapen en te rusten. Ik neem een siësta, de anderen gaan koken. Ik neem al rustend de dag nog even door. Het lopen gaat prima, mijn conditie is uitstekend, de route is wat minder interessant maar de vele mogelijkheden om even te pauzeren vergoeden veel. Dat is echt een groot verschil met de camino in Frankrijk. Beide zijn naar mijn idee ook niet te vergelijken. Vandaag richting Léon. Ook zo’n mijlpaal in de route. Er zijn veel pelgrims die vanaf hier willen lopen. Het zal dus nog wat drukker worden. Maakt niet uit hoort er bij. De camino is van iedereen. Je herkent de “nieuwe” pelgrims aan hun wit/rode kuiten. De echt bruine kuiten zijn wat langer onderweg. Ieder doet het op zijn eigen manier naar wat hij of zij kan. En dat is goed. We vinden weer een leuk terrasje voor ons ontbijt en daarna is het echt binnen lopen in Léon.
Het eerste deel is door het industrie gedeelte. Niet zo fraai maar ja het hoort zo. Dan de binnenstad die is leuk druk, gezellig, echt een Spaanse stad zoals je je dat voorstelt. Voor €6,00 vinden we weer onderdak. We leggen onze spullen op de bedden en gaan even wat drinken. Daarna toch wel even de toerist uithangen.
Léon is mooi en het bekijken waard. De temperatuur zorgt voor heerlijk warm weer. Ik ben weer in mij element. Bij het ontbijt deze morgen ontmoeten we ook weer Rob. Het lijkt wel uit een ander leven. Zo lang geleden. Ergens in Frankrijk. Dan vallen mijn ogen dicht. Ik lig op bed, siësta. Ik hoor het geluid van de straat, ik schrijf deze blog en.......val in slaap. Ik wordt wakker omdat iemand mijn arm vastpakt. Niet te geloven. David heeft ons ingehaald en is hier. Niet normaal hij heeft 47 km gelopen en is weer aangesloten. Wat een prestatie. Maar eens goed bijpraten straks. De camino blijft me verrassen en verbazen.
Salud
Caminotier
Geweldig hoor zo voor elkaar zorgen. Hopelijk wordt het niet te druk en kunnen jullie voor elkaar reserveren.
BeantwoordenVerwijderenBuen Camino en nog maar stukje naar Santiago
Ik denk het wel ....
BeantwoordenVerwijderenVond ik het mooie van de camino het zorgen voor elkaar. Druk ja zal het zeker worden vooral bij sarria. Maar Leon gehaald en nu naar de eindstreep. Veel plezier samen
BeantwoordenVerwijderenLekker uitgeslapen (6.00uur)! Phoe, nog steeds vroeg. De vele pelgrims gaan al op weg, allemaal met een ander doe/verhaal. Léon is wel weer zo'n marker/mijlpaal op weg naar uiteindelijk Santiago de Compostella.
BeantwoordenVerwijderenWat maar weer eens opvalt is de aanmoedigingen van jullie voor pelgrims die het moeijk hebben. Mooi dat saamhorigheidsgevoel.
Wat fijn ook dat de "dichter" David weer bij jullie is aangesloten.
Was getekend, André
BeantwoordenVerwijderen