Terrallos - Bercianos del Real Camino, woensdag 3 juli 2019 (Victor)

Blog Victor
Gisteren gezellig gegeten en het was voor de prijs van 10 euro best ok. Een voorgerecht, hoofdgerecht en nagerecht en genoeg wijn. Daarna verzochten we de TV op het dames WK te zetten. De Canadese dames liggen eruit en onze Canadese dames van de Camino ook. Maar nu lopen we met Amerikaanse vrouwen en een broer en zus uit Guatemala, werkend in Amerika. Als Amerika zou winnen, en dat deden ze, en Nederland wint van Zweden krijgen we Nederland tegen Amerika. Dat wordt feest en later starten. 

Deze ochtend was de start ook een half uurtje later waardoor ik iedereen bij de eerst open ontbijtplaats zag. En daardoor ook op de tweede. Jullie begrijpen, de achillespezen hebben het weer een dag overleefd. Het probleem is dat ik meer kracht heb dan mijn achillespezen aankunnen. Ik moet heel klein en niet te snel lopen met een ijzeren regelmaat. Vandaag lukte dat. En gelukkig maar. Lastig nieuw probleempje is een vanacht ontstaan kloof in de hiel. Zo diep dat het rood kleurde van gestold bloed. We hebben wat Aloë Vere er op gedaan. Met het lopen valt het mee. 
Zo, nu  verder met de San Miguel Radler en de heerlijke kaas. 

Het was vandaag, zeker de ochtend, heel mooi. 

 

Voor de echte warmte waren we waar we wezen moesten.  Een fijne plek. Vanavond kookt iedereen een beetje voor zichzelf en zal er wel wat geruild worden. Of eet iets in de bar. Morgen op de 4e juli koken Emily en Tiffeny voor ons. Als er een keuken en winkel is. Nog 2 dagen en we landen in de laatste grote stad voor Santiago. We zijn inmiddels in de provincie Leon aangekomen. Onze Barcelonese Real Madrid aanhanger is inmiddels naar huis met problemen met de knie. 
De foto's geven hoop ik een beeld van vandaag

Groet en Liefde ,

Blog Wim

Etappe Terradillos de los Templarios - Bercianos del Real Camino 24 km

Vandaag wat meer kilometers gelopen dan we oorspronkelijk van plan waren. Het schema wat we volgen voor de laatste twee weken was natuurlijk al veel eerder gemaakt. Peter heeft dat in onze voorbereiding helemaal uitgezocht om zo de hele tocht in beeld te brengen. Niet in “beton” gegoten natuurlijk maar voor zo’n lange tocht natuurlijk een prima houvast voor ons. Dat het goed in elkaar steekt blijkt wel uit de schema’s waarmee onze pelgrim vrienden lopen. Die komen overeen. Vandaag hebben we wel wat aangepast. Oorspronkelijk stond er 12 km gepland naar Sahagun een wat grote plaats. Iets te kort vinden we dus we lopen door naar Bercianos del Real Camino. Prachtige namen voor deze plaatsen. De laatste paar dagen lopen we in een mooi internationaal groepje. Ieder zijn eigen tempo, maar bij de pauze - ontbijt, koffie, lunch - treffen we elkaar weer. Ook vandaag en tot ieders verrassing komt ook Victor al bij de eerste pauze het terras opdraaien. Mooi. We starten vandaag niet super vroeg. Om 06:00 staan we allemaal klaar en lopen weg van wat weer een mooie albergue was. Alles er op en er aan. Geen stapelbedden deze keer maar we hebben allemaal een gewoon eenpersoonsbed. Het is nog schemerig als we vertrekken. Lekker stil en we lopen ieder in zijn eigen gedachten het kleine dorpje uit. We weten dan nog niet dat er ons een zo mooie zon-opkomst te wachten staat. 

Het lopen gaat heerlijk en het is zo’n mooi geluid. Knisperen en knerpen op de kiezeltjes. Het is the sound of the Camino. Na een klein uurtje begint de zonnen-show. Als eerste kleuren de wolken in prachtige pastel tinten. Dan krijgen de wolken gouden randjes. De wolken voor me zijn donker en krijgen een witte rand. Per seconde zie je het veranderen. Het is zó mooi. Ik maak weer veel te veel foto’s maar ik wil dit moment pakken, meenemen, vasthouden. 

Dan stijgt de zon wat verder en begint aan zijn opwarm-ronde. Ik ben een zonne-mens. Kou is niet aan mij besteed. Met het stijgen van de zon voel ik me sterker. Zo geweldig om te lopen in de natuur en te genieten. Dag na dag. We stoppen in Sahagun voor koffie. Ik heb dan al zeven bedden kunnen reserveren. Dat is lekker dan weet je dat er plek is dat loopt wat rustiger. Ik heb het leren accepteren als een onderdeel van de camino. De laatste 6 kilometer loop ik met Christine. We kletsen, zijn stil, genieten en wandelen in de warmte. We vinden onze slaapplaats. Weer een goede keuze. Rustig, klein en een heerlijke tuin om even bij te komen. Vanavond gaan de dames koken. Dat pakt prima uit en het wordt weer een bijzondere avond. We zijn dankbaar en spreken dat uit naar elkaar. Een zo mooie mix van twee jonge Amerikaanse vrouwen, broer en zus uit Amerika/Guatemala, Christine een middelbare dame uit Frankrijk en Victor en ik. Een heerlijke groep om zo een paar dagen mee op te trekken. 

Camino verbind, Camino spreekt een taal, Camino is..........mooi. 

Salud

Caminotier