Palas del Rei - Arco del Pino, woensdag 17 juli 2019

De een na laatste etappe die wat voorstelde, 24 km, en ik was nieuwsgierig en ongerust hoe mijn gezondheid zich zou houden. Zou de stijgende lijn zich doorzetten. Zonder veel eten naar bed. De geweldige medicijnen blokkeren de eetlust helaas. Ik besluit de volgende dag die specifieke medicijn pas na het eten in te nemen. Gelukkig vergaten ze de helft van mijn eten te brengen.
Na een eerste nacht goed slapen sinds 2 nachten tobben, werd ik wakker van het inpakken van de anderen. Helaas was er 1 niet groepslid in de zaal dus kon het licht niet aan. Ook vandaag hebben we dat. Jammer dat David een dag achter ons loopt. Een slaapzaal van 10 komt vaak voor.
Maar pas na enige tijd was ik echt wakker. Dus ik pakte ook in en toen ik buitenkwam stond Wim nog te wachten. We liepen samen weg en ik liet Wim weten dat ik het zeker zou redden dus Wim ging zijn eigen tempo lopen. De eerste heuvel was weer zwaar. Ik werd door Dee, Burk en Nathalie en nog andere bekenden ingehaald en aangemoedigd. En dan komt ergens de omslag. De medicijnen beginnen te werken en ik ga veel beter lopen. Ik zie de Alejandro, Lorenna, Ileana en Sonia lopen en sluit me aan. Dat loopt wel fijn en makkelijk in hun gezelschap, al luisteren 3 van ons gewoon naar onze eigen muziek. Raar maar waar. En we komen op de eerste ontbijtplek.

Waar de rest te vinden is. Dat herhaalt zich bij ontbijt 2 en de lunch. Daarna lopen we in één keer door.
Het is een mooie maar drukke route. In Nederland kennen wij de wandelvierdaagse, en hier de laatste 100 km vanaf Sarria.
Tijdens de lunch kijken we al wat verdrietig naar het moment van afscheid vooruit.

Je maakt een hoop mee met elkaar, het is je caminofamilie, en daar gaat in fysieke afstand, een eind aan komen.

Mooi dat we het halen maar we zullen elkaar enorm gaan missen. Alejandro schreef een haikoe die geen haikoe genoemd mag worden in verband met het onderwerp.

the more the days
the less the photos
too many tourists to avoid!

-not a Haiku but true nonetheless
En:
bee swarm to the beehive
like pilgrims to santiago
here we all go!

Ook Wim had een gedicht geschreven over afscheid en missen van elkaar en las het voor. Heel mooi Hij zal het ongetwijfeld in zijn blog van morgen vermelden (hoop ik).
Eigenlijk zeggen we allemaal hetzelfde, het was een gouden tijd, en we zullen die tijd en elkaar missen. 

Groet en liefde,