Triacastela - Sarria, zaterdag 13 juli 2019

Etappe Triacastela - Sarria 13 juli 19 km’s
Galicië. Ik was “gewaarschuwd” door Carmen en Javi. Galicië is mooi. Misschien wel het mooiste deel van Spanje. Wat ons opvalt is de markeringen en hoe de paden op onze route zijn onderhouden. Keurig en verzorgd. Het landschap is echt alsof je in een theater van de natuur zit. 

Waar je kijkt is het prachtig. We ontkomen echt niet aan het vermijden van aftellen. Het lijkt erop dat we dat doen richting Santiago de Compostella. Op alle markeringen staat exact aangegeven wat er nog rest aan km’s en meters (3 cijfers achter de komma) tot aan Santiago. Je kunt er niet naast kijken. Dus aftellen. We hebben overnacht in Triacastela een leuk plaatsje. De slaapplaatsen zijn goed. Het misverstand met Victor is een mooi verhaal. We lachen er hartelijk om. Dan komt nog mijn grootste uitdaging. Ik heb mijn “verjaardag t-shirt” van Lesley aan. Elke pelgrim die ik ken vraag ik of hij de tekst in een video-boodschap wil inspreken. Het klinkt grappig, ze doen allemaal zo hun best. Als extra maken we met een drone, heel spectaculair een “letter-boodschap”. Op een groot grasveld vormen we de letters H, B en D. Happy BirthDay. Ik trommel alle pelgrims op die we kennen en het lukt perfect. (Kijk maar via deze link.
De HBD link
Zo kan ik Lesley, vanuit Spanje extra verrassen op haar suprice-party. Bij het vormen van de letters ligt een van de pelgrims midden in een mierennest. Oei, ik voel me een beetje schuldig. Het wordt nog een gezellige avond. We kunnen lekker buiten eten, maar daarna is het toch echt weer slapen. We vertrekken niet zo super vroeg. Om 06:00 uur “klimmen” we het dorp uit op weg naar Sarria. Het is een weer een mooie route. Het is fris en prima om te lopen. Vandaag voel ik me een stuk beter dan gisteren. Gisteren leek het wel of mijn batterij leeg was, maar vandaag is het weer oké. Dat komt ook dat ik sinds een paar dagen weer eens echt goed heb geslapen. Ik heb van Emily een natuurlijk slaappilletje gehad en dat heeft gewerkt. Thnx Emily. Zoals nu gebruikelijk is (ik loop voor de groep uit) ga ik op zoek naar de eerste gelegenheid om te ontbijten. 

De eerste bar/café is dicht. Mhh, het bord met de verwijzing gaf anders aan. Abierto, open dus. Nou niet dus. Ik moet het weggetje weer terug omhoog klimmen. En dat is behoorlijk stijl. Volgende bar dan maar. Ook dicht........mijn brandstoftank raakt langzaam leeg. Dat zal ook voor de andere van de groep gelden. Na ruim 13 km is er dan toch een café. Heerlijk weer. Koffie, wat toast met jam en de verse jus d’orange. We blijven wat langer hangen omdat het begint te spetteren. We zoeken dan maar gelijk in de gidsjes en digitaal waar we proberen een bed te vinden. De beide dames uit The USA hebben een paar weken terug al een kamer geboekt. Dat doen ze op advies omdat Sarria een plaats is waar veel pelgrims de laatste 100 km starten. Druk dus, vooraf boeken en ook daarna is het advies om te reserveren. Minder leuk, minder avontuur, maar wel weer een leuke puzzel. We besluiten om op dezelfde locatie als die van Tiffany en Emily te slapen. Op weg daarna toe zie ik wat er bedoeld wordt met veel nieuwe starters. Ik haal hele groepen in die al op weg zijn naar deze plek. Omdat mijn batterij weer vol is kan ik lekker doorlopen en bereik zo al vroeg de locatie. Het lukt ik kan de laatste 7 bedden boeken. Voor Victor is er een private room, da’s fijn voor hem maar ook voor ons. 😜 In Sarria moeten we “zig-zaggen” om een parcours voor mountain bikes heen. Dat loopt dwars door deze plaats die behoorlijk heuvelachtig is. Goed voor die bikers, zwaar voor de pelgrims, maar we zijn nu zo gewend aan klimmen en dalen dat we dit makkelijk kunnen. In de albergue ontmoet ik mijn “tweeling broer”. Zijn naam is Kip en hij is een professor uit The USA. Filosofie als ik het goed begrepen heb. Leuk, we maken natuurlijk foto’s. 

Dan nog een keer het aftellen. We gaan bijna aan de laatste 100 km beginnen. Dat klinkt zo weinig na de vele kilometers die we hebben gelopen. Morgen beginnen we aan de laatste week. Eerst maar naar donderdag toe leven de dag van onze aankomst. De camino gaat verder en verder. Het elke dag wat anders, het is elke dag avontuur.
Buen Camino
Caminotier