D25, L 22 Muratkuru - Gömü

Don’t grieve. Anything you lose comes round in another form.  

— Rumi  

Deze uitspraak van Rumi is een mooie opsteker. Voorlopig komt het zelf terug in dezelfde vorm, al ligt het dan inmiddels in Amsterdam bij Rina. En het gold ook voor de hond, die nog net na het sluiten van de blog is weggehaald. En dat vond de hond zelf een minder goed idee. Hij was erg gelukkig de laatste 40 km. En hij was ook dol op Hetty, al kon hij haar 2 keer doodvallen.  

Vandaag rustig gestart na een goede nacht. Vannacht 12 graden in plaats van min 2. Lekker warm in de slaapzak. De boomgaard was scheef, maar het viel mee – jezelf af en toe naar boven werken, luisterend naar een steenuil bij het inslapen. Je zou het bijna vergeten, maar het is zo stil. Geen auto's, vliegtuigen, treinen... en je mist het niet. Je went snel aan stilte.  

En dan op pad… Wat betekent dat eigenlijk, in dit verband? Wat is een pad? Wij noemen iets een pad als het is getekend in de OpenStreetMap (in dit geval door Sedat gemarkeerd, nog niet alles) of als het is gemarkeerd met stickers. Maar dat betekent dus *niet* dat er een pad is – het betekent alleen dat Sedat vindt dat je daar kunt lopen zonder snel te overlijden. Kortom, vandaag de berg opgegaan en afgedaald via zo'n "pad". Maar wat een ruimte en openheid!

We klommen naar 1430 meter, prachtig uitzicht, windje, heerlijke temperatuur. Bij het afdalen voelde je de wind wegvallen en de warmte opkomen, net onder de 30 graden.  

Een lunch, en op het eind een theehuis, met thee en daarna een koud sodawater, en dan met de taxi naar ons hotel. Morgen weer terug naar het theehuis, want we slaan geen stukken over.  

Zonder het te merken zijn we al over de 400 km – hoorde ik van iemand – alweer de helft gelopen. Wat gaat dat snel.  

Het pinnen doet het weer eens niet, dus op naar een eettent en een pinapparaat zonder 8% commissie. Maar het loopt anders: het pinnen lukt wél, de zonnebrand en de zoetjes (voor de yoghurt) en nog wat koffie (2-1) voor het hotel. En dan zien we Sedat, Memmet, Guus, Iris en Fikri en schuiven aan. Heel gezellig. Guus is een gezellige prater, zeker in combinatie met Sedat, en het loopt vanzelf wel.  

Daarna nog op zoek naar een ijsje van Mastica (lekker en vegan) – citroen-munt-smaak. Morgen weer op pad, eerst even terug naar onze startplaats.  

Tot morgen, en veel liefde toegewenst. 🌹