D29, L27, Kemerkaya

*Don’t turn away. Keep your gaze on the bandaged place. That’s where the light enters you.*  

— Rumi  

Guus heeft ons gisteren verlaten. Met tranen in zijn ogen, weliswaar van de wat ongelukkig uitgesmeerde zonnebrand, maar toch – een mooi gebaar. Onze oudste loper, 80 jaar, heeft het na een aarzelende start (met schoenen die niet meer te redden waren) toch geweldig gedaan en voor veel anekdotes gezorgd. Hij verdween al zwaaiend als een koning in de witte Dacia Duster. Doordat Frikri tussen de tenten door moest laveren, leek het wel een ererondje – stiekem door hemzelf georganiseerd.  

Maar dan vandaag: na een lange, koude, vochtige nacht (de tweede van de reis, die wat aan de koude kant was) lieten we de tentjes drogen tijdens het ontbijt. En toen hoorden we dat we een verschrikkelijk hok als toilet gemist hadden! Die was er wél, dus! Hartelijk om gelachen, maar anders hadden we het ezeltje geen gezelschap kunnen houden.  

Vandaag misschien wel de mooiste wandeldag van de week: fantastische vergezichten, bergen, rotsen en paadjes waar de markering nog even werd opgefrist en aangepast. Daarna kwamen we het stadje binnen en stopten bij de ijstent. Iedereen kreeg ijsjes, en we hebben de plaatselijke giechelende meid en de drie braniejochies getrakteerd. De meisjes oefenden hun Engelse woordjes, en het *"see you!"* hoorden we nog lang nagalmen.  

Daarna lunchen in een park met restaurant, en vervolgens naar de homestay. Een gezellige puinhoop: 3 kamers, een veranda voor 12 gasten. Eén douche, dus dat duurt even. Een klein beetje wasgoed in de machine, maar wel heel leuk. Net even naar de winkel geweest, en nu wachten op de douche en het eten. We eten bij de mensen thuis, en het is heel lekker – en veel. Straks slapen in de mannenkamer!  

Tot morgen weer ❤️