Regenponchos aan
Life is a balance between holding on and letting go.
Rumi
Je loop alleen maar, je kijkt alleen maar, toch, dat is het idee?! Maar lopen is veel meer, het is ook een uitwisseling van ideeën. Dat begint soms al bij het ontbijt (over Shams nav de blog, is het zo eenvoudig dat je het niet ziet of toch heel moeilijk?), maar vaker nog na kilometer 10. Je hebt gekeken, genoten en dan loop je naast iemand en praat. Over het leven, over muziek, over je jeugd, over politiek, over de route en de markering alles komt langs. En je hebt de tijd, het gesprek hoeft niet afgerond te worden, er hoeven geen conclusies getrokken te worden, de wereld veranderen we toch wel door onszelf te veranderen. Glimlachen wij, lachen wij, dan lacht de wereld met ons mee. En dan is de 10 km opeens 19 km, met thee op het eind. Zo simpel is het (of toch niet als je verkouden bent, zoals Anneke en Jeromy die een dagje hotel deden).
Zo ging de dag voorbij, een moskee, een caravanserai, een tombe, nog een begraafplaats met veel tulpen en rozen, thee bij een sufitrail vriend in zijn boomgaard, een stempel in je sufi yolu paspoort, papaver velden (gecontroleerd), een theehuis met 15 mannen die opstaan om jouw hun stoel te geven, een lunch met hangop, in het hotel komen en een Nederlandse motor zien (vriend van Sedat en Iris), een Nederlandse fietser op weg naar Tbilisi (John de Wit, zie youtube) die een slaapplaats zoekt … Zo ging de dag voorbij. En dan nu op zoek naar iets vega's. Het zal vast wel beginnen met een linzensoepje dacht ik maar het werd Pide met kaas, salade en een megatoetje toe. Nu uitbuiken!
Liefs Victor en Hetty ⚘️🙏
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Vergeet niet je naam onder je bericht te zetten!