Dag 10 Mahmudiye – İznik 24

Vanochtend vertrokken we in twee groepen naar het punt waar we gisteren geëindigd waren. We moesten wachten tot Fikri kwam met de witte Duster. Dus ik vroeg of iedereen thee wilde en ging zitten in het drukke theehuis. Ik raakte meteen in gesprek met hem, al was zijn Duits beduidend beter dan het mijne. Ik kreeg mijn thee, en Hetty, René, Tilleke en Rina ook, maar zij bleven buiten staan. Ze wilden kennelijk niet gaan zitten, wellicht vanwege de rook – want je mag binnen én buiten roken, en daar wordt flink gebruik van gemaakt. Twee euro voor een pakje sigaretten helpt daarbij.  

We hadden het over de mijnen en of Duitsers Nederlanders verstaan als die Nederlands praten. Toen hij wegging, zei hij dat hij voor alle vijf de thee had betaald. Wat ontzettend aardig! We gaven elkaar een hand, en ik zal deze geste onthouden. Maar het werd nog gekker bij het tweede theetje, een dubbele ronde. Ik vroeg of ik zou betalen (alles wordt verrekend via de ‘WieBetaaltWat’-app), maar dat bleek niet nodig, omdat de eigenaar het ons schonk. Wat een sympathieke gasten hier!  

De route was mooi, en zeker in het begin een groot bloemenparadijs. In het begin heb ik heel veel macrofoto’s genomen. 

Het werd de warmste dag tot nu toe: 29 graden Celsius. Toch hebben we niet echt last gehad van de hitte. We pauzeerden bij **Dikilitaş**, gelegen aan de oude Romeinse weg van Nikaia (Iznik) naar Nikomedia (Izmit). Deze obelisk was ooit een routebord op de pelgrimstocht naar Mekka tijdens de Ottomaanse periode. Met het verdwijnen van de oude wegen bleef deze obelisk over. We hebben lekker gepicknickt met veel etenswaren die we van het ontbijt hadden meegenomen.  

Natuurlijk liep er weer een hond mee, een oudere hond. Mehmet geeft vaak wat eten en maakte van een anderhalveliterfles een drinkbak, zodat hij bij de bron kon drinken. Ik gooide er nog een extra driekwart liter in en daarna nog een beetje, tot zijn dorst uiteindelijk gestild was.  

Toen we de stad inliepen – ooit de stad Nicea (van het belangrijke Derde Concilie), nu Iznik – waren we blij dat Turkse chauffeurs goed om de honden heen rijden. Deze hond had geen groene oorbel, maar een rode. Na 20 km was de hond echt moe en bleef achter op de Romeinse weg uit de eerste eeuw, om even af te koelen.  

Wij gingen naar ons hotel, eerst nog even verkeerd, maar uiteindelijk vonden we het. Inschrijven, betalen, paspoorten vergeten, en dan lekker douchen en een T-shirt en onderbroek wassen. Toen we weer de stad in wilden gaan, merkte ik dat de paspoorten nog niet in ons bezit waren. Gelukkig had Sedat ze al in verzekerde bewaring gesteld, dus alles kwam goed.  

Daarna de stad in, naar de Hagia Sophia-moskee, met een gerestaureerd uiterlijk. Het gebouw werd na de restauratie in 1935 als museum gebruikt, maar in 2011 omgebouwd tot moskee. Men vermoedt dat het **Zevende Concilie**, waar belangrijke beslissingen over het christendom werden genomen, in 787 in deze kerk plaatsvond. Na de verovering van Iznik door de Ottomaanse Bey Orhan Gazi werd het gebouw tot moskee omgebouwd.  

Vervolgens een terrasje, dan eten (weer goed gefrituurde courgette met bulgur, en Hetty had iets met aubergine), en daarna bloggen.  

Omdat we twee nachten in deze stad blijven (vanwege problemen met onderdak vinden), neemt Hetty een snipperdag. Zo kan ze haar gevoelige knie wat extra rust gunnen en deze prachtige ommuurde stad, met zijn vier poorten, goed bekijken. Het is haar gegund. Ik loop natuurlijk gewoon door. Morgen wordt het koeler: geen 31 graden (in Iznik), maar slechts 28 graden Celsius.