Consuma - Stia, 9 september 2023, 15 km, 650 omlaag, 350 naar boven, 29 C.

NB. Als de foto's niet scherp genoeg zijn voor je klik dan 2 maal op de foto. Dan haalt zie je de foto op hogere resolutie.

Gisteren tijdens het eten hadden we het over het rode petje. We hadden tijdens onze gevaarlijke tocht tussen de houtduiven jagers een knalrood hoofddeksel gevonden. Wat bleek, het petje was eerder gevonden door Edmund, vervolgens weer verloren toen voorbijgelopen door Daniëlle en vervolgens door ons weer meegenomen. Wat een toeval. Verder hadden we uitgevonden dat zowel Hetty als Daniëlle in Geleen waren geboren, en vanochtend vertelde iemand op facebook dat ze ook in Geleen was geboren. Ik keek even, en die vrouw had ook nog op dezelfde middelbare school gezeten als Hetty. Bizar.

Ook gisteren kreeg ik voor het eerst in lange tijd een pijntje onder een teen. Ik keek en ja, toch een blaar. De naalden zaten verder weg en ik heb een heel scherp mes, ooit via de gevonden of achtergelaten voorwerpen verkregen in een parochie op het stuk dat wel liepen van Maastricht - Troyes, en ik brande het mes schoon. Niet zo handig als een naald, maar het gaat wel. 

Maar goed, vandaag, een op het oog rustige dag. We ontbeten met brood, roomboter, honing en koffie uit de percolator. Lekker. Daarna niet al te vroeg op pad. Prachtige omgeving, maar rotsige paadjes omlaag en soms omhoog. Dat viel niet mee. 

De derde dag hoor ik u denken. En inderdaad. De eerste twee dagen moesten nog verwerkt worden. Op het eind van de route nog even in de zon lopen, de bomen waren op. Dan voel je hoe warm het is. 29 graden. 

Uiteindelijk komen we in Stia aan. Van tevoren wil de eigenaar graag weten hoe laat we komen. Ik vertel dat we lopen, en dat we de tijd niet precies weten, maar tussen 5 en 6 moet lukken. OK. Als er een probleem is komt hij ons wel halen, appt hij. Nou, geen probleem, maar het is morgen zondag, dus de boodschappen moeten ingeslagen worden. Want … op zondag komen we aan in een klooster, waar de huisjes staan waarin Sint Franciscus heeft geslapen, en dat willen wij ook wel. Geen dekens, laken, kussenslopen of eten, is al gemeld. En 's nachts kan het koud zijn. Nou, dat leek ons wel wat. Nou is er in Stia niet echt een winkel, alleen aan de rand van de stad. Maar dat gaat hem niet worden. Een klein en dus beperkt winkeltje was er wel. Dus terwijl Hetty in het café bleef, heb ik de winkel leeggekocht. Want we zitten heel leuk en sfeervol ergens bij een kasteel. 1 km van het stadje, maar wel 100 meter omhoog. Met 2 boodschappentassen leek ons dat wel een noodgeval. Dus wij appen onze potentiële redder. Een noodgeval, kan hij ons halen? Ja hoor, zeg maar welke supermarkt en ik kom eraan.

En een witte Dacia Duster komt voorrijden, laat ons in, en nu zijn we hier. Zelf het grote koude bier is nog koud. Geweldige kerel en vrouw. De Booking waardering van 9.7, die binnen ophing, is niet voor niets. Nu schrijf ik onder de druiven mijn verhaaltje. 

Morgen een zware zware tocht naar boven de 1100 meter, en daar komt deze extra km nog bij …. En dan in een plek met niets. Ach, tot nu toe was het allemaal luxe! De dag hierna wordt het makkelijker en krijgen we daarna een rustdag. Zal tijd worden.

Gegroet!