A Mesa - Grandas de Salime 16 km 04-09-2023

De blog van vandaag kan, denk ik ook vandaag gepost worden. In de albergue waar ik nu ben is er voldoende signaal om lekker snel de foto’s bij het verhaal te kunnen plaatsen. Dat was vanmorgen een gisteren niet te doen. 

Ik lig nu op bed, best fijn om wat vroeger binnen te zijn na twee zware dagen. Niet zoveel kilometers maar heel veel hoogte meters. En wat omhoog gaat moet ook weer naar beneden. Nou dat klopt. 

Ik heb de waswacht. Ik leg het uit. Het groepje waar ik gisteren die tocht mee hebt gemaakt is er nog. Ook in deze Albergue zijn we weer samen. We kijken dan of er een wasmachine is een leggen de euros bij elkaar, de was bij elkaar en draaien maar. Na een half uurtje zou de was klaar zijn. Die moet dan in de droger. Oké, doe ik wel kan ik gelijk bloggen. Wekkertje aan en lekker op bed. Dat ziet er zo uit. 

Straks dus alles in de droger dan kan ik, net als de rest even een slaapje doen. 

Hoe was de etappe vandaag? Nou net als gisteren zwaar. Gelijk vanuit de albergue omhoog. Sterk omhoog. Dan vlakt het wat af en krijg ik weer een prachtig landschap voorgeschoteld. 

Na het stijgen een lange, lange afdaling. Mijn rechter knie protesteert heftig. Dus veel stoppen en de knie even ontspannen, dat is geen straf er is zoveel moois te zien. Diep onder meer ligt een stuwmeer. Salime reservoir in Asturias. In de rivier de Navia. Het is het derde stuwmeer wat in deze rivier gebouwd is. Het ziet er indrukwekkend uit. 

Uiteindelijk daal ik het hele stuk af tot op het niveau van de dam. Vandaar is het ook zeer indrukwekkend. Aan de overkant loopt het weer flink omhoog, heerlijk voor mijn knie. Er is een bar/café waar ik stop voor een kleine lunch. Bocadillo met kaas en tomaat. Smaakt goed en, weer energie. Goed te gebruiken op het laatste deel van de route. Ik zei het al, het is niet zo ver vandaag. Het laatste stuk niet langs de weg maar gewoon via het bos. Ja, het bos is gewoon voor mij, zo’n weg met veel bochten omhoog niet. Voor ik het weet ben ik weer bij een albergue waar er veel vrije bedden zijn. Gelijk maar douchen het was weer warm.

Er is hier een tuin, daar hangen we wat rond maar gaan daarna vlak om de hoek naar zo’n typisch cafeetje. Tafels en stoelen aan de overkant. 

Het is een gezellige boel met allemaal “bekende” pelgrims. Ik zie er een paar terug die gisteren “uit beeld” waren. Zo werkt dat de ene dag samen, de volgende dag niet. Onze Mexicaanse Rocio is jarig. Er wordt een klein taartje met een brandend kaarsje erop gebracht. Zingen in het Spaans en in het Engels. Tja, ook de aardse zaken komen op de Camini voorbij. Maar de Camino zelf gaat nooit voorbij, lijkt het. 🤗

Salud Wim

PS: Ik wordt door een aantal van jullie gevraagd of ik geen last heb van het slechte weer in Spanje. Nee, het lijkt mij te sparen, maar op de TV in de bar wel heftige beelden. Het gaat dus goed met me. Dank voor het vragen en jullie bezorgdheid. Ik loop in de buurt van de pijl.