Tineo - Colinas D’Arriba 20 km 02-09-2023

Ik ben binnen. Zo noem ik dat maar. Binnen in een prachtige albergue. Erg nieuw zo te zien. Onderweg heb ik gereserveerd omdat er vooraf, en na deze albergue niet heel veel mogelijkheden zijn om te overnachten. Nou ja, ik heb gereserveerd, dat heb ik laten doen door een Spaans sprekende pelgrim die ik op een klein terrasje onderweg tegen kom. Ik drink daar een koffie en eet een empanada. Heerlijk. 

Nog even terug naar gisterenavond, het was weer speciaal. De Albergue had voldoende plaatsen voor de groep waarmee we het dorpje binnen lopen, Tineo. 

Ik heb een bed in de kelder, smalle kamer veel bedden, beetje benauwd. De deur naar het terras en de waslijn kan open. Dat is fijn. Zodra ik mijn bed heb start ook dan weer de routine. Eerst douchen, dan de was en op de waslijn hangen. De waslijn is al een beetje vol dus, shirt links, sokken rechts, handdoek nog wat veder weg, en ondergoed vooraan in de zon. Kan niet veel verkeerd gaan toch?

Het wordt wat anders. Na een heerlijk slaapje, siësta, ga ik naar buiten om wat te drinken. Er is hier een klein pleintje daar zitten wat “bekende” pelgrims en ik sluit aan. Het is gezellig we delen de dag van vandaag. Het was weer zo mooi. Heerlijk weer en een prachtige route. Ik loop veel alleen prima. Dan wordt het donker, donkere wolken, écht donkere wolken. 

We zitten niet zo ver van de Albergue af. Het gaat druppelen en voor we het in de gaten hebben gaat het echt los en wij ook. In een optocht rennen we terug naar de waslijn en ritsen alles ervan af. Nou alles? Ik gooi het op mijn bed, en ga weer terug naar het terras. Top gelukt. Mhhh. 

Er wordt besloten om met elkaar te gaan eten. Echt in een heel klein barretje. Wat drinken en inderdaad we kunnen er eten. Pelgrims menu, € 15,00. Perfect. Buiten is het regen regen regen. Ik ga redelijk snel weer terug. Ik ben moe wil slapen. Buiten is de regen weer voorbij. 

Ik bel met Mariëtte en loop even het terras op van de albergue waar de waslijn hangt. Mhhhh, denk ik, nog een ondergoed aan de waslijn, nou die is echt niet droog. Dat klopt, mijn ondergoed! Gewoon in de haast vergeten. Mhhh dus morgen op mijn rugzak om te drogen. 

Vandaag is het mistig en het regent een beetje. Die was droogt dus echt niet vandaag. We zie wel. 

De route is mooi. Prachtige paden, veel door het bos. Het op en afgaan valt mee, maar de ondergrond is lastig. Glad door de regen. Vooral de wortels zijn glad. Dus eigenlijk alleen maar op de grond concentreren. Om van de omgeving te genieten moet ik echt stoppen en kijken. Oké, zo’n dag. 

De etappe van vandaag gaat richting een deel van de camino Primitivo die zó mooi moet zijn, maar dan moet het niet bewolkt zijn. Ik maak me wat zorgen om het weer maar dat is eigenlijk raar. Kan er toch niks aan doen. Dus…..laat ik het los. 

Hier kunnen we lekker buiten zitten, maar het is fris. Ik ga maar naar binnen geloof het of niet, maar daar brand de kachel. Heerlijk. Toch terug naar buiten en bel met Mariëtte. Victor en Hetty zijn daar om de kat te brengen. Morgen gaan Victor en Hetty naar Italië voor hun camino en “wij” passen op de kat. Het is een mooi en gezellig gesprek. 

Er is hier ook een mogelijkheid om de was te doen. Dat is dus de oplossing voor die natte onderbroek die aan mijn rugzak hangt maar zeker niet droog wordt met de mist. Ik maak dus graag gebruik van de wasmogelijkheid. Alles laten wassen perfect. Ik sleep alles wat maar kan naar het washok. 

Er zijn hier geen restaurants maar we kunnen voor € 10,00 eten. Kip, rijst, salade. Het was een prima maaltijd. 

Ik schrijf de blog, klets wat met de andere pelgrims, zoeken naar de mogelijkheden voor morgen. Het is gezellig. 

Ik ga wil nog slapen voor een uurtje dus op naar mijn bed. Nog even over de route vandaag. Wat ik er van kan zien is weer zo mooi. Vergezichten, glooiende velden, mooie bruine koeien. De lucht, de geur, de frisheid. Ik geniet volop. 

Tijdens de maaltijd zit ik aan tafel met twee Russen, een Israëliet, drie Duitsers en nog een Nederlander. Heel speciaal, heel speciaal zijn de gesprekken. 

Nu lig ik weer op bed en ga zo slapen. Even de blog afmaken. Het was weer een prachtige dag, het was een Caminodag, het was Camino. 

Salud Wim