Lugo - Castrelo 18,5 km 09-09-2023

Een les van de Camino. 

Het is 06:00 uur en er is al “geritseld”. Dat leg ik even uit. Er zijn pelgrims die vroeg op pad willen. Dat mag, het is je eigen Camino, en helemaal muisstil lukt zeker niet. Dat is ook logisch. We hebben allemaal onze spullen in rugzakken, met klipjes, ritjes, dingen die er aan hangen. Sleep dat maar eens stil mee de slaapruimte uit. Geen succes. 

Wat je denk ik wel als pelgrim moet beheersen is het lopen in de slaapruimtes. Er zijn er bij die lopen op blote voeten en landen bij elke stap op hun hielen. Gevolg: boink, boink, boink op de meestal oude houten vloeren. Alles dreunt mee ook mijn bed. Op je tenen om op je tenen te lopen hoeft nu ook weer niet maar er is nog iets tussen boink, boink en op je tenen lopen. Ach, het valt op als je een lichte slaper bent, en dat ben ik. Ik neem het waar en vind het prima. 

Buiten regent het flink. Het was net ook een hoop gedonder. In de lucht dan hè, en nu dus de regen. Ik blijf nog maar even liggen. De digitale weergoden laten nog wat gespetter zien het komend uur. 

Kan ik mooi deze blog starten en nog even over gisteren avond vertellen. Na de siësta zien we elkaar weer voor de deur. Het is zo’n mooi oud straatje zoals er zoveel zijn in Lugo binnen de vestingmuur, waar ons verblijf is. Er staat een weerwar van smalle, hoge tafels met krukken tegen de puien aangeschoven van de vele tapasbarretjes en cafés. Net genoeg ruimt voor het publiek om er tussendoor te wandelen want aan beide kanten is het een aaneenschakeling van zaakjes. Een voor een druppelt ons groepje zo bij elkaar. 

Wat doen we? Waar gaan we eten?  Mhh….lopen dus. Hier kijken daar kijken. Uiteindelijk belanden we in een wat moderne zaak. Menu via een QR-code. Alfons vind het maar niks. We eten lekker en gaan daarna door de heftige regen terug naar…….een kneiter gezellig cafeetje. 

Op zo’n hoekje van kleine straatjes. Gespecialiseerd in “borreltjes” in duizend en een smaken. Niet voor mij. Ik blijf even hangen, en ga snel door de regen naar mijn bed. 

Nu dus wakker en zo op pad. Inmiddels is het 07:00 uur. Ik ben in de algemene ruimte van de hostel. Inpakken van mijn rugzak. De rest is er ook. Beetje duf van het slapen en de borreltjes. 😜 We groeten elkaar en wisselen minimale info uit. Beetje ochtend gebrom. 

Het regent nog flink dus allemaal in de regenkleding op pad. Voor mij is dat mijn zwarte regenbroek en oranje poncho. Naar buiten en opzoek naar een ontbijt. Het is nog donker en het loopt…….plastiek. 

Zweterig niet echt kekker. Niks open nog, doorlopen dus. Na een klein half uurtje lopen zijn we Lugo uit en vinden een restaurant bij een zwembad. Perfect. Koffie, mooie koffiemachine, toast, sinaasappelsap. Heerlijk. Ontbijt? Check ✅. Victor, mooi apparaat niet? Heerlijk koffie. 😜😜

De regen is gestopt, het “plastiek” gaat terug in de rugzak en we gaan goed gehumeurd, lang leve een goed ontbijt, op pad. Al gauw loop ik weer alleen. Het bevalt me prima. 

Ik heb vandaag zo’n mooie overdenking. Andere pelgrims vinden mij een ervaren Caminoloper. Tja….ik geef ze terug dat niet het aantal Caminos of de vele kilometers belangrijk zijn, maar veel meer de reis naar binnen. Wat leert de Camino je. Ja ik weet dat klinkt zweverig, vooruit dan maar, maar voor mij werkt dat wel zo. 

Nu zo op mijn vierde Camino, vandaar ervaren 🤗, zie ik andere pelgrims die gedrag vertonen waarvan ik denk, waarom? Het valt negatief op hoe ze zich presenteren of hoe hun gedrag is. Dan komt ineens het besef binnen dat ik zelf ook dat gedrag vaak heb vertoont. Nu nog soms wat vaker in het verleden. Het besef alleen is voor mij al een mooie les. Er wordt me een spiegel voorgehouden. Een les van “less is more”. Ik ga het me voornemen. De eerste stappen zijn gezet. 

Het weer is heerlijk opgeknapt en het lopen gaat prima. Ik bel mijn broer en schoonzus en we kletsen gezellig. Ik laat ze zo wat meegenieten van mijn reis. Ze zijn zulke lieve, trouwe volgers. 

Vandaag net als de komende dagen op een na, lopen we niet zo ver. Onderweg klets ik nog  wat met Saskia, pauzeer ik met Jarna en Alfons en voor ik het weet zijn we weer op de plek waar we een bed zoeken. Gelukt. 

De routine? Inchecken, bed opmaken, je krijgt hier een echt laken en kussensloop, douchen, deze keer in een iet wat schimmelig en klein hokje, wassen van de kleren, ophangen, met de komst van de regen toch weer binnen ophangen, wat drinken, maar gelijk eten en…………siësta. Zwaar leven. 🤗 

De route vandaag was niet zo spectaculair, veel asfalt en maar weinig bos en groen. 

Ook dat leid naar Santiago ook dat is Camino ook dat is ja juist Camino. 

Morgen weer. Heerlijk. 

Salud Wim.