Valfabbrica - Assisi, 16 km, bewolkt en droog, 17 graden

Ja, ons doel is gehaald. Florence Assisi. Van te voren zeker niet zeker gezien de been en rugklachten na de vorige wandeling naar Troyes. En de pauze die Hetty noodgedwongen moest nemen. Maar het lopen ging weer beter en we waagde het erop. En zie, here we are. Vandaag had Hetty wel last van haar rug trouwens. Als dat meevalt lopen we nog naar het mooie Spello en Spiolto. Morgen wel even de makkelijke Italiaanse route. Je moet de goden niet verzoeken. Maar we zijn trots. 

Vandaag dus vertrokken uit Valfabbrica. Eerst boodschappen doen. We missen dit winkeltje want we zijn op zoek naar een Conrad. Die blijkt gesloten. Dan vinden we alsnog dit kleine winkeltje. Bananen en Griekse Yoghurt gescoord, wat gorgonza (voor Hetty was er nog andere kaas) en op stap. Niet zo'n zware route al was de eerste helling nog best even een kuitenbijter. We passeren Mia, die bergop altijd wat lastig vindt. 

Even 300 meter omhoog en omlaag en dan nog een laatste stukje naar Assisi 100 meter omhoog. Valt mee. Hetty haar rug speelt op. Irritant en vooral moeilijk bij het zitten. De oplossing is nog niet gevonden. En haar petje verdwijnt ook spoorloos. Je hebt van die dagen. 

Maar een ding is zeker. We zijn aangekomen in het mooie Assisi.

De weg is gedeeltelijk geasfalteerd. Maar er rijdt bijna niemand over de weg.

Onderweg zagen we Mia weer, ergens op een berghelling. En Daniëlle zagen we van boven zitten op een muurtje.

Als eerste naar de onderkerk. Wat een prachtige kerk is dat. Echt ongelofelijk mooi. Je mag er geen foto's maken. Daaronder ligt dan de crypte waar Franciscus is begraven. Bijzonder. Natuurlijk is er daarnaast ook het drankje en het lekkere eten. Ook dat is aankomen. 

Dan is er nog een kerk boven. Ook mooi. Twee Nederlanders vragen of we pelgrims zijn. Ja, zeggen we. Ja, dachten we wel. We lezen namelijk jullie blog! Dat is leuk. Ze lagen een dag voor. Morgen doen zij de route naar Spello via de Franciscaanse voetreis (onze route). Wij nemen een beetje een rustdag en nemen de Duitse route van Rother. Ivm de rug van Hetty. Succes Carla en man!

We eten in een aardig restaurantje (hier het toetje) met Daniëlle. Heerlijk dat aankomen. 

En daarna lopen we terug naar ons kerkje. We slapen met een deur tussen ons en het altaar. Kan niet verkeerd gaan. 

En de wandeling terug is wat donker. Want we zitten op 600 meter buiten de poort. We hebben de sleutel. En nu slapen en morgen weer op tijd op. We zijn vergeten de credential op te halen. Ik hoop dat ze morgenochtend open zijn. Al vinden wij de stempels altijd het belangrijkste. Of eigenlijk, het lopen. 

Welterusten 🙏😊