Spello - Spello, 26 graden, zon, terug in de middeleeuwen

Een dag met Focaccia's en de prijswinnende Rosso di Montefalco. Weliswaar komt de wijn uit het dorp waarnaar de volgende etappe gaat, maar hier smaakt hij ook uitstekend. Maar even serieus: wat waren de Focaccia's geweldig! Vega, met aubergine, gorgonzola, gedroogde tomaat, courgette, iets van aardappel. En het broodje was perfect. En alles geheel in balans. Jezus, wat waren die lekker. En de wijn, goddelijke combinatie.

We kwamen net uit de cappuccini kerk, de eenvoudigere versie van de Franciscanen (kan dat nog?) met pater Pio natuurlijk, en dan alle eenvoud overboord op dit terras. Door contrast en tegenstelling ontstaan mooie dingen, of het nu illusies zijn of niet. Net als de keiharde hardrock muziek in plaats van de zoete Italiaanse slagers. Soms zijn bijzondere combinaties geweldig. 

Vakantie zegt Hetty. En dat is dat andere ook. En toch mis ik het lopen ook. Het vertrekken … Als ik de uitzichten zie vanuit dit mooie stadje, de weidsheid, verlang ik weer op stap te gaan. En toch ben ik blij dat ik dat het niet hoef. Bestaat er iets anders dan de paradox?

De laatste blog was er gisteren al. Dit is de allerlaatste blog. Afscheid nemen tijdelijk van het lopen, afscheid nemen van het bloggen. 

Een aantal mensen zal ik nog wat sturen. Een blog voor niet lopers. Maar deze krijgen jullie allemaal nog. Om ons afscheidsfeestje mee te vieren.

We gaan terug naar de auto en daar, na een nachtje op het platteland, gaan we naar Zwitserland. Gepland? Nee, gewoon zin in dat weer eens te zien. Eerst wilde ik naar Gstaad, het dorp van Jiddu Krishnamurti en U.G. Krishnamurti. Maar zij hadden meer geld dan wij denk ik (grapje). Wat is dat duur. Dus wordt het iets in Crans Montana. Genoeg voor vandaag 😊. Siësta houden en de treintickets boeken voor Florence. Dan kunnen we morgen zo instappen. En nu nog wat foto's. Klikken voor optimale scherpte.