La Verna - Pievo Santo Stefano, 22 km, onweer en problemen

Uit La Verna, alles prima. Een vriendin appt over het weer. Ach, beetje onweer voorspelt. Verder niets. Maar ach, arme wij… Het begint zachtjes te regenen. En dan, als we op een heuvel staan, te onweren.

Bij een groot kruis … harder en harder. Hetty wil nog graag een foto daar en stelt dat het niet gevaarlijk is, want … het kruis heeft een bliksemafleider.

Volgens mij juist een slecht teken. We dalen snel af. Het kruis was een omweggetje en we komen niet op het pad. Stukje terug en zoeken … een afstap van een meter. Ik help Hetty. Dan naar een dorpje. Pizzeria bar is dicht, op vakantie. We gaan er zitten onder het afdak en laten het onweer uitrazen. 

Weer verder. Rotsige paden naar beneden. 2 km per uur. Laat komen we in het dorp van ons eindpunt van de etappe in een café. Een grote bier, een ijsje en nog iets. We hadden al een appje gehad van Bernard. Hij was in het dorp en kwam erachter dat het klooster 3,5 km weg was. Ik dacht, ach, Misschien zit hij aan het begin van het dorp. Even 2 km doorlopen. Maar het bleek 3,5 km stijl omhoog. De apps geven 2 uur lopen aan. Het is al half zes. Dat gaan we niet meer redden. We proberen een taxi te krijgen, nergens te krijgen, hoe ze ook voor ons proberen. Über rijdt daar niet. Alternatief is er niet weet ik van gisteren, behalve een camping tweeënhalf kilometer weg. Maar vlak. Hetty oppert Daniëlle te bellen. Die zit daar. Dat doen ik en ik hoor dat daar nog plaats is. Ik krijg een nummer waar een beheerder zit die gelijk terug zou appen. En jawel. Geen probleem. Er is een hutje daar.

Dus lopen maar. Eerst naar een winkel, maaltijd kopen, en dan weer verder. Het begint te schemeren maar om half acht ontmoeten wij een man in een jeep en Daniëlle. Gered. Ik heb de monnik vertelt waarom het niet gelukt is om te komen. Het 2 persoonsbed is slecht. Maar de stapelbedjes zijn prima. Dus verkast van het bed naar de stapelbedjes. Het is dreigend.

En dan ontbijt. Al hebben we niet veel. Ben benieuwd of we zonder honger bij ons volgende plaats komen. Hotelletje. De gratis slaapplek mailde net te laat dat we konden komen. Wel goed. Want het hotel heedt ook ontbijt en een restaurant. Even bijkomen dan. 

Maar een lange tocht staat nog op het programma.

En dan op zoek naar een verblijf voor de volgende dag . Deze volgende dag begint met koffie (dompelaar altijd handig, net als kussensloop, onderlaken en slaapzak zoals gisteren weer eens bleek) en cappuccino. Met toast, kaas, yoghurt, appel en dus de koffie. Maar nu wordt het karig. Voor onderweg alleen nu was toast, weinig kaas, paar nootjes en een blik tonijn voor Hetty. Als we vertrekken en de afwas hebben gedaan trekt Hetty de veter kapot. Beetje snijden en knopen. Vanavond de nieuwe opzoeken. Altijd reserve veters bij ons. Zoals ook een rubberen stop op de stokken. Hetty verloor er al 1. Nu geen reserve meer natuurlijk. De miezer is opgehouden als we vertrekken. Voor morgen weer kode geel ivm met onweer. Ja, het is niet altijd geur en maneschijn. Deze Camino is zwaarder dan in Spanje de zwaardere, en het terrein ruiger. Maar nu zijn we uit de nationale park, en wordt het vlakker en hopen we op een route zonder kleine en grote keien. Onze voeten beginnen een beetje te slijten. 

Voorwaarts! Victor en Hetty 

Nog een paar foto's. Klik erop voor grotere scherpte.

Dit is de route waar we nu om 15.35 uur lopen.We zitten bij de bar km punt 21.