Pieve Santo Stefano - Sansepolcro, 25 km, beetje regen

Zoals ik al vertelde vertrokken we vanuit de camping. Ik keek naar de route en zag dat we langs het stuwmeer konden lopen. Asfalt en een lege weg. Even wat kilometers pakken op deze lange etappe. Getraind hebben we wel maar nu meer op hoogte dan op lengte. En dat in combinatie met de vele stenen op de weg heeft zijn weerslag op de voeten. Dus een prachtig uitzicht op het stuwmeer en wat asfalt. De eerste 10 kilometer staan dan al snel op de teller.

Daniëlle komt ons, ook vanuit de camping, waar behalve ons drieën alleen een Zwitser motorstel stond in een tentje, inhalen. We pauzeren even, en zij gaat weer harder dan wij verder. Daarna worden we ingehaald, al pauzerend, door 8 Braziliaanse dames van  jonge en middelbare leeftijd.

De stemming zit er goed bij hen in en ze hebben allemaal een Braziliaans shirtje. We groeten elkaar en zij wensen ons een bon camino en wij hen ook. Na nog een pauze halen ze ons nogmaals in en als Hetty ze bedankt in het Portugees, obrigado en als ik ze daarna behoed voor het verkeerd lopen, scanderen ze vol enthousiasme Holanda Holanda (zonder de H uit te spreken). Zo mag ik het horen! Ook als een alleenstaande man  kan je hier een fijne Camino hebben als je het mij vraagt.

Daarna werd het werken en pauzes helpen.

De ruggen van ons beide en mijn voeten doen niet lekker mee. Maar na elke pauze gaat het weer goed, en zeker na de laatste kroeg, waar ik vroeg om een café con latte ipv een café latte vroeg. De eerste is dus een espresso met een klein beetje schuin en melk. Lekker. Na nog een heel stuk door de stad,

de laatste 2 kilometers zijn onaantrekkelijk, je loopt langs een drukke weg, het hotel bereikt, douchen, wassen, drogen en lekker naar een leuk pleintje. Barretjes en eettentjes. Heerlijk gegeten onderwijl het leven zien gebeuren.De ene Italiaan had een fret aan een touwtje, de ander zijn kat in een tuigje.

Ik aaide de kat terwijl Hetty het fretjes bekeek. De kat vond het erg leuk en begon heel hard te spinnen. Ze was het echt gewend mee te gaan in een tuigje en lekker op een terrasstoel te zitten.

Na het lekkere eten en drinken,

niet duur trouwens, terug naar de kamer. 

En doorzoeken voor een slaapplaats. 1 mail staat nog open. En anders via Booking een duur onderkomen, maar daar is nog maar 1 plek beschikbaar, dus niet te lang wachten met beslissen. Uiteindelijk komen er twee alternatieven. Via Bernard hoor ik dat de Italiaanse route meer slaapplaatsen heeft, maar wel een eerste etappe van 12 en daarna 28 kilometers (en zeker niet vlak), en van Daniëlle hoor ik dat haar gastvrouw gaat bellen en contact krijgt. We worden via haar doorgegeven. We blijven de Hollandse route lopen en hebben een onderkomen in Lama. 

Ik ben verder gaan zoeken en de dag erna hebben we ook wat. Doorgeappt naar Daniëlle. De dag daarna, daar ben ik mee bezig. Moeilijk nog. De parochie had een wandelclub op visite 🥴, vol. Een andere mail is nog niet beantwoord. Bellen dan maar. Dat is in Italië niet echt een feest 😂. 

De stad bekeken en Hetty is helemaal gelukkig. Een leuke stadje vindt ze. Nu een paar foto's. De foto's die je echt wil bekijken, even klikken voor de details.