O Cadavo - Saboleiro 18 km 07-09-2023

Lopen in het nu! 

De start is weer lekker vroeg. Om 07:15 uur ben ik op pad. Klein stukje samen met Alfons en dan alleen. Ik heb deze keer prima geslapen en dus vroeg wakker van……….een wekker die maar blijft afgaan. Een dame in het Duits verteld om de minuut hoe laat het is. Hoort die pelgrim dat dan niet? Er is er wel een langs mijn bed naar de wasruimte geschuifeld, maar ja, die zal zijn telefoon toch wel bij zich hebben. Iemand, blijkt later Saskia, zet de wekker uit. En wie was de schuldige? Alfons. Ach ja. 

Wakker dus, ochtend ritueel, alles mee naar beneden om daar in te pakken en niet op de slaapzaal. 

Deze keer geen ontbijt onderweg, ik heb nog noten vruchten mix en yoghurt. We zijn met drie in de ruimte beneden maar het is toch heerlijk rustig. 

Vandaag ga ik op pad naar een Albergue die iets van de route afligt en die door Jana, een van het groepje, is aanbevolen. Niet zo ver, en ook niet zo ver van Lugo. Ik breek, net als de anderen, een beetje de afstanden om de heel grote dorpen te vermijden. 

Het is werkelijk weer een prachtige wandeling. Niet meer zo pittig het loopt geweldig. Alleen, en deze dag niet zo “in mijn hoofd”. Gewoon bewust in het nu. Dat lijkt eenvoudig, maar probeer het maar eens. Al heel snel dwaalt en daalt er weer van alles die bovenkamer in. Maar met een beetje oefenen kom ik toch weer steeds terug in het nu. 

Ik herken iets uit een verhaal van Ankie, een andere pelgrimsvriendin, net aangekomen in Santiago. Een vogeltje trippelt en hupt vlak voor me op mijn pad. Vliegt een klein stukje verder en stop weer. Trippelt, hupt en weer vliegen. Zo gaat dat een paar keer totdat het vogeltje besluit om de bosjes in te vliegen. Ze neemt afscheid met vrolijk fluitje. Leuk, de natuur laat zich van zijn mooiste kant zien. 

Ankie heeft dat ook beschreven op haar pad. Mooi. 

Na elke bocht heb ik weer een ander beeld, soms wijds, soms begrenst door de bomen. In het bos is het lekker fris, het geurt heerlijk. 

Ik passeer een mooie oude kerk, ga even naar binnen. Er staat een mevrouw die begroet me. Schrijft mijn naam in een register en stempelt mijn pelgrims paspoort. Ik sta even stil stil bij het Mariabeeld. Geloof ik het? Mhhh niet belangrijk. Respect daar komt het voor mij op neer. 

Het alleen lopen bevalt me prima, ja aan het eind van de dag zijn “we” weer samen. Zo’n groepje ontstaat spontaan. We zijn met zeven personen. Jana, Saskia en Alfons uit Duitsland. Dimitri en zijn vrouw Visillisa uit Rusland maar wonen in Duitsland. Tonny uit Nederland en ik. 

Hebben zij mij onderweg opgepikt of heb ik hen opgepikt. Maakt dat uit? Nee. Het is leuk. Vandaag valt het groepje uiteen. Dimitri en Visillisa gaan veel verder door. Dus even afscheid bij een pauze. Het laatste stukje lopen we samen op. De rest zie ik weer terug in de Albergue. 

Het is hier geweldig. Hang nu op een pallet bank in de zon. Een prachtig oud huis zo’n driehonderd jaar. Er zijn zo’n twintig slaapplaatsen maar we zijn met vijf. Ik ben er vroeg de rest eigenlijk ook. We drinken wat, ik schrijf mijn blog en ik ga zo lekker even siësta houden. 

De mysterieuze schoonmaak stond vannacht uit. Heerlijk rustig. 

Ik heb onze dochter Nikita geappt en haar succes gewenst met haar eerste autorijles. Ze appt me later terug dat het heel fijn was. Ik ben trots op haar. 

Nu slapen straks meer. Via jullie reactie, heel fijn, krijg ik nog wat vragen. Hier een paar antwoorden. 

André vraagt waarom het rustig is. Deel idd door de “zwaarte van de Primitivo” maar ook de tijd in het seizoen. Vakantie in Spanje achter de rug. 

Victor vraagt of de hond nog leeft. Geen idee zal wel goed gaan. O en Victor, herkenbaar? 😜

Els vraagt welke afstand er op het paaltje staat. 166,098 km. Makkie 😜. 

Mijn buurman AC12, nee niet waarmee ik wandel in de ochtend en die me naar Schiphol heeft gebracht, geniet van het volgen. We kennen elkaar eigenlijk niet zolang. Door onze gezamenlijke aandacht voor de woonomgeving zijn we verbonden. Fijn dat je het leuk vind Kishan. 

Leuk jullie reacties. Fijn dat ik voor leesplezier kan zorgen. Mooie jullie aanmoediging. 

Voor mij horen jullie ook bij de camino, trouwe volgers, die digitaal meereizen. Dank jullie wel. 

Ik heb een heerlijk siësta gehad. Ga nu de tuin in en dan straks hier eten er wordt gekookt. 

Nieuws van het medisch front: alles oké. 

Alles Camino. 

Salud Wim