Je ligt in bed, ‘s nachts en je hoort de regen met bakken uit de hemel komen. Je ligt lekker tussen een schoon laken en een fris dekbed. Wat kan je gebeuren? Je liefste doet voor de frisse lucht nog even het raam open. Je geeft een zoen en valt gelukkig in slaap. Het was gezellig. Goed gegeten, en nu lekker slapen. Alles zit mee. Totdat je ‘s nachts wakker wordt. Je vinger jeukt, je pols en zelfs je teen jeukt. Je hoort zoemen. Je trekt je strategisch terug onder het dekbed. Je zwaait in het donker naar een mug. Het onder het dekbed liggen wordt te warm, maar het boven het dekbed blootgeven van armen en benen leidt tot muggenbulten. Dan maar je bed uit en het anti-muggenspul op je spuiten. Geen deet … Het zou moeten helpen. En ja hoor, het werkt. De volgende ochtend zie je als de lamp aangaat vele muggen zitten maar ze hebben jou niet meer kunnen vinden.
De regen waar je ‘s nachts zo van genoot is er nog steeds. Nu is het genieten minder, wetend dat je zo op pad moet. Elza besluit met de bus te gaan, Wim besluit heel vroeg te gaan. Gelukkig niet een al te lange afstand maar de regen en de kou (16 graden) maken het minder. Als inmiddels echte pelgrim weet ik van de eerste 12 kilometers echt nog wel te genieten. Hetty en Vera klagen niet, Wim appt ons een cafeetje door en Elza wacht op de bus. Maar na de tweede stop, na 12 kilometers is de lol er wel vanaf. De schoenen zijn nat, de rugzak zit niet lekker meer,de mooie paadjes en de rotsen met zee maken even geen indruk meer. Het is klaar. En het eind is in zicht. We komen aan in onze Alberge. Waar laat je al die natte zooi? Hoe droog je dat (vooral met een föhn, en wat alleen wat vochtig is vooral aantrekken). We zien Wim die siësta houdt en bijkomt van de koude tocht en Elza die ook binnen is. Wat helpt is de pizzeria! Pizza, cheesetaart, wijn en bier doen wonderen. Er wordt een plek gezocht en gevonden voor de volgende dag. Morgen in de middag droog en soms zon. In de ochtend onbestemd. Overmorgen en de rest van de reis, mooi weer met zo'n 20 graden. Daar gaan we voor. Tot morgen.
‘Alle verschijnselen zijn vergankelijk en zelfloos. Verandering is de enige constante in ons bestaan.’
Dapper hoor al dat water wat zomaar naar beneden valt trotseren.
BeantwoordenVerwijderenAlweer een stukje dichter bij Santiago.
Buen Camino
Wim: we hebben het weer gedaan Victor. 👍🏼👊🏽
BeantwoordenVerwijderenToppie om toch weer een verhaaltje te schrijven met vooral foto's die het duidelijk maken. AFzien knap hoor. Ja t hoort erbij
BeantwoordenVerwijderenMaar liever niet. Morgen nieuwe kansen
Slaap lekker
Bravo, pelgrims 👍
BeantwoordenVerwijderenZo leuk, al die aparte, eigenzinnige verhalen over A naar B.....Gr. E.
BeantwoordenVerwijderenNou dat is afzien met die regen. En dan moet je toch erdoor heen🥾😡😡
BeantwoordenVerwijderenMaar het is weer gelukt en weer dichter bij SdC👍👍
Leuk verhaal van die mug.
BeantwoordenVerwijderenWeer eens wat anders dan een vliegende jagende Els.
Maar die natte zooi...
Ik ben blij dat het maar af en toe is en tot nu toe 2 dagen.
Wel een fohn dus droge schoenen vandaag😁
Mooi verhaal, Victor. Wat een mooie omgeving. Ondanks de regen toch ook wel genieten. Vandaag betere omstandigheden. Na regen komt zonneschijn.
BeantwoordenVerwijderenSucces en hopelijk weer wat droger
BeantwoordenVerwijderenBuiten stond een wasmachine en een droger vorig jaar. Groet
BeantwoordenVerwijderenCaminodolf.
Wat leuk geschreven! Kan ik jullie toch een beetje volgen! Succes en groetjes! Liesbeth
BeantwoordenVerwijderenBeetje tergen in zo een mooi gebied mag de pret niet drukken toch?
BeantwoordenVerwijderenMooi verhaal weer Victor, helpt een knuffel van ons.
Clementine en john
Ja, dat was een hele natte dag maar dat hoort erbij.
BeantwoordenVerwijderen