De volgende etappe naar Nueva

En hoe moet ik dan lopen?

En weer een pareltje aan mijn Camino-ketting. Beetje “makkelijke” opmerking, maar het klopt wel. 

Gisteren was het samen met Elza en Vera even puzzelen of we nog ergens wat konden eten. Maar ja, eten en Spanjaarden. Dat is een heilige twee-eenheid. Vraag maar aan mijn vriend Javi. Komt uit Gijon, woont in Nederland, maar zijn hart…..

Kan geweldig koken en is gek op Spanje. Hij is op dit moment dicht in de buurt, vakantie , samen met zijn vrouw Carmen. In een speciale “eet, drink en toetje” (Comer y beber y toetje) WhatsApp groep komt heel veel  lekkers voorbij. Het zou zo maar kunnen dat ik hem ontmoet in Gijon, daar gaat hij naar zijn favoriete restaurant als cadeautje voor zijn verjaardag, de 19e september. Wie weet. 

Dus op pad, lopen naar een bar/café waar ze volgens de ober bij de strandtent wel open waren. 

Onderweg discussiëren we over wat een lopend buffet is of lopen naar je buffet. Tja, de Camino doet gekke dingen met je. 

Heerlijk gegeten, salade, pizza, yoghurt en cheesecake. Dan terug naar de albergue. Een hele simpele dit keer. Ik lig al vroeg op bed, 21:00 uur en ga slapen. Dat lukt prima, een nachtelijk pitsstop, uhh misschien zonder t klopt het beter. 🤗 Dan vlak voor 07:00 uur klaar wakker en opstaan. 

Iets voor half acht ben ik op pad. De Caminoroute loopt vlak voor de albergue, dus links af en wandelen. Elke keer als ik de eerste stappen zet overvalt met dat gelukzalige gevoel. De lucht, de geur, de weg, het onderweg zijn. 

Vandaag loop ik de hele dag alleen. Weet nog niet waar ik ga slapen en dat is prima. Als een landloper zwerf ik over de mooie paden. En móói is het. De zon komt op, ik loop dicht tegen de kust en kan prachtige beelden zien. Ik maak veel foto’s. 

Ik deel via een videoverbinding de beelden met mijn buurman. Geweldige vent, oog voor wat mooi is, oog voor wat geschapen is volgens zijn levensovertuiging. Hij geniet mee van de zonsopkomst.

Ik “kruip en klim” om baaien heen, maar ik kan ook afdalen naar strandniveau. Écht helemaal alleen op een bounty-strand. Ik maak de “Marja-foto”, speciaal voor…….Marja die zoveel pech had op haar fiets-camino naar Rome. Maar ze vecht terug, kanjer. 

Ik neem alle tijd om dit moois echt goed binnen te laten komen. Je kunt het niet meenemen, je moet het ervaren en, ja bloggen zodat je het terug kunt lezen en kijken via de foto’s. Een paar maar hoor, not, ik blijf stoppen en stilstaan en foto’s maken. 

Dan toch verder en ik bedenk een thema voor vandaag. Hoe vind ik mijn weg? Simpel, volg de pijken, bordjes, palen, seinen, stenen, en…….je gevoel. Oh oké en dan heb je nog de digitale hulp van de app. Handig en soms ook verstandig. 

Kijk maar eens naar de foto’s hoeveel aanwijzingen er zijn. 

De route is na de strand-baaien wat saaier. Maar ik geniet zeker van wat ik zie, voel en hoor. Soms asfalt, maar ook weer heerlijke rommelige ondergrond. Door kleine dorpjes, weer langs stranden. Ik neem een lunchpauze en duik uit mijn rugzak mijn crackers en kaas en smeerkaas op. Als  je dat dan eet op een bankje met zicht op de zee en strand…….lekkerder kan het niet smaken, mijn ogen “eten” mee van wat ik zie. 

Via kleine paden, die de locale wegen soms kruisen, kom ik langzaam in de buurt van mijn eindbestemming. Onderweg nog een stop bij een camping-restaurant, waar ik met een alleraardigst echtpaar uit The USA een gesprek heb, voor koffie. 

Ik fotografeer de hele dag de route aanduiding. Leuk om te doen zo’n thema dag. Nu ben ik inmiddels in Nueva. Ik heb zo’n 17 km gewandeld vandaag. Ik zit op een terras recht tegenover de albergue en heb net Victor en Hetty en kort daarna Elza en Vera aan zien komen. We zijn weer kompleet. 

Een geweldige dag weer, alleen gelopen, af en toe een praatje met andere pelgrims. Mijn buurman een beetje mee laten “kijken”, kortom weer een mooie dag op mijn Camino. 

Het eten, slapen en het vervolg…….dat is weer voor morgen. Fijn dat jullie volgen. Jullie zijn ook Camino, Camino is van iedereen. 

Buen Camino

Wim.