30 september 2024, prachtige laatste kusten, Tapia de Casariego - Pena

We staan relaxed op en zakken een verdieping naar het café. Daar is het al druk. We nemen ons vaste recept. Geroosterd stokbrood met boter en abrikozenjam, een grote café con leche en een vers geperst jus d'organge. We genieten altijd van dit moment. We lezen even de reacties op de blog (ook via facebook) en genieten daar even van. Als je ver weg bent is Nederland dichterbij dan ooit. Dank jullie voor die reacties! Dan nog even de Headlines checken, ik blijf een nieuwsgierig mens en heb geen detox nodig. Nog steeds een puinhoop in de wereld, niets nieuws onder de zon. Ik word er niet door beïnvloed al ben ik elke dag weer een klein beetje teleurgesteld dat het wonder niet geschied is. 

Een belangrijke dag vandaag. We lopen Asturië uit en gaan Galicië binnen. En, we komen onder de 200 km's. En we nemen afscheid van de zee en haar strandjes.

187 km

We begrijpen Wim die de brug tussen Austurië en Galicië van 600 meter met storm moest doen 😂. Wij hadden een klein zonnetje.

Op de brug van 600 meter van Austurië naar Galicië 

Santiago tekens wijzen hier nu allemaal de andere kant op. En we hebben hier de bekende gemeentelijke auberges Xunta, waar we morgen willen slapen als er plek is. We zullen zien. We denken van wel. Waar we nu slapen is het halfvol, dit is een particuliere, Aubergue a Pena. 

In de eerste grote stad, de laatste aan zee, Ribadeo, nemen we tussen de middag een vegetarische pizza met een Radler van Grolsch (de Nederlandse Radlers hier, Amstel en Grolsch, zijn 2%, de Spaanse, Estrella bijvoorbeeld, 3.5%).

Eerst nog even neusdruppels scoren (moeilijk hier om de goede maar ongezonde druppels met xylometazoline te vinden) en dan verder. Als we willen stoppen voor een break zitten we al op 500 meter van ons onderkomen. Inchecken, kopje koffie, douchen en de bar gaan om 7 uur open. En daar is het wachten nu op. Wat drinken en iets kleins eten dadelijk. Nu zelf gemaakte koffie met zelf gekochte chocola met walnoten en rozijnen (de Israëlische mix voor pelgrims, geleerd op de INT, een aanrader). Al doen zij het in verband met de warmte met M&M's ipv met chocolade... 

Morgen weer verder ...

Langzaam sterft wie niet reist,

wie niet leest, wie geen muziek beluistert,

wie geen charme in zichzelf vindt.

Langzaam sterft wie zijn gevoel van eigenwaarde vernietigt,

en wie zich niet laat helpen.

Langzaam sterft wie slaaf wordt der gewoonte, elke dag dezelfde wegen herhaalt,

wie niet verandert van routine,

wie zich niet eens durft kleden in een nieuwe kleur,

of niet praat tegen onbekenden.

Langzaam sterft wie passie mijdt,

met haar wervelende emoties,

juist die welke de redding zijn voor de glans in de ogen,

en voor harten in verval.

Langzaam sterft wie niet verandert als hij ontevreden is over werk of liefde,

wie het zekere voor het onzekere niet riskeert om een droom achterna te gaan,

wie zich niet toestaat om minstens één maal in zijn leven te vluchten van alle goede en verstandige raad.

Leef vandaag! Handel vandaag! Durf vandaag!

Laat je niet langzaam sterven,

en vergeet niet om gelukkig te zijn.

Pablo Neruda