Vrijdag 6 september 2024, Castro Urdiales - Rioseco

Vanochtend had Hetty er de smoor in. Ik dacht nog, slecht geslapen. Maar nee, er bleek uit de rugzak, waar de sluitingen open waren gemaakt in de luchthaven bij de bagage afhandeling, en de handdoek nat is geworden, een jurkje en een shirt met lange mouwen weg te zijn. Aiiii. Het mysterie van de natte handdoek wordt groter en groter. Maar net, aangekomen in Rioseco, blijken de 2 missende onderdelen van een mooi leven in een apart afgesloten niet doorzichtig plastic zakje ergens achter in het rugdeel te zitten 😂😂. Echt, wij doen nu echt niet meer onder voor Caroline en Els. Maar blij dat we ze weer hebben. Blij voor Hetty, ze zal het niet koud krijgen (vanochtend was het hier vochtig en 13 graden maar het liep op naar 19 graden met zon) en in Santiago, onder de warme zon, kan ze een jurkje aan. En maar zeggen dat ze snapt dat ze zoveel ruimte overhoudt… Niet dus vanwege missende kleren ... 

Maar goed, vandaag. Ontbeten in onze keuken van de auberge, daarna naar Castro

via de aangegeven route, en daar ontbijtje 2 gescoord met croissants, verse jus en café con Leche. Vera was er al. Elza, Hetty en ik kwamen aan, en Wim was al op pad omdat hij afgesproken had met sportclub genoten en naar Laredo moest. 32 km. Wij zien hem weer als hij over 3 wandeldagen een rustdag in Santander neemt. Want wij doen er 4 dagen over om daar te komen. 

Gisteren nog met Wim gekookt. We hadden voor 5 personen eten en drank gekocht en kwamen bij onze slaapplaats

maar ze hadden alleen een frituurpan en een magnetron en een chocolamelk opwarmer (tot 60 graden). Hetty kwam met het idee om de frituurpan als kookplaat te gebruiken. Ik zag de mogelijkheid om 500 gram pasta in een grote schaal in de magnetron te zetten en zo te gaan koken. Een wonder geschied. Een heerlijke pasta is ons deel. Met kaas, stokbrood, een monchou achtige kaas en flink wat rode wijn. Zo kan het ook. Met de beroemde koks aan de basis van dit alles.

Vandaag om een uur of 7 opgestaan. Vera wilde met de bus maar die had nu een ander parcoer, dus die moest toch naar Castro lopen. Wim was al weg toen wij opstonden (lees zijn blog hierna of hiervoor). In Castro de kerk bekeken en stempels gehaald aldaar.

Alles na het 2de ontbijt. En daarna 1 tussenstop, met eten en drinken en door naar Rioseco. Wij zitten in een familie hotelletje, oud en het ademt de sfeer uit van net na de oorlog (de 2de WO). Vera en Elza in een hotel er tegenover en Wim in Laredo. 

We zitten in een uithoek. In ons hotel gaat de Bar om 7 uur open, volgens mij zijn we de enige gasten in het hotel (kamer 5 van de 5 kamers). 

Dadelijk gaan we salades en kaas halen in de grote DIA hier in het gehucht en het opeten in het hotel op terras bij Elza en Vera. En dat was lekker, heerlijk gegeten. 

Besluitend, mooie uitzichten op zee

en rotsen, mooie plaatjes,

wel wat asfalt met auto's, maar apartvoetgangersdeel. Maar de moeite waard. 22.5 km gelopen. Ging best goed.  

Eckhart Tolle:

Wanneer je je bewust wordt van stilte, kom je meteen in een toestand van innerlijke stille alertheid. Je bent er helemaal bij. Je bent uit een al duizenden jaren durende collectieve mecnselijke conditionering gestapt.