‘Het menselijk bestaan: in gedachten verzonken.’Eckhart Tolle
Wim, Peter en Victor vertrokken 2 april 2019 naar Santiago de Compostella. Nu, jaren later, lopen ze nog steeds, maar nu vanaf andere plaatsen en soms in een andere groepssamenstelling. Vanaf 6 september 2024 lopen we de Camino del Norte.
Populaire posts
-
Deze blog heb je misschien al gelezen via een van de andere kanalen waarop ik ook berichten plaats. Maar nu zo vlak voor het vertrek wordt o...
-
Toen we gisteren weg wilde gaan zei Hetty, zouden we een muis hebben? Want Roshi gedraagt zich vreemd. En jawel, Roshi lag laag op de poten ...
-
Voor het vergroten van de foto 2 keer klikken of op blijven drukken en dan via menu openen We vertrekken na een ontbijt met ons...
vrijdag 13 september 2024
13 september 2024, Comillas - Pesués
Wat een mooie etappe! Ik kan het in woorden niet schilderen als een Marsman. Ik hou het bij ‘heel erg mooi en afwisselend ‘. Strand, bossen, heuvels, surfers, Picos de Europa. Wat wil een mens nog meer. 16 graden met zon. Warm genoeg als je op en neer loopt. Aan cafés geen gebrek dus dat is mooi meegenomen. Bij het tweede café komen Elza, Vera en wij samen, ik deel de locatie zodat we allemaal op hetzelfde terrasje zitten. Ik heb nog een lekkernij gekocht bij een bakker die geen winkel had, Vera ging daar naar binnen gisteren, en hij had iets lekkers staan. Een stukje kopen ging niet dus ik heb die specialiteit van de streek, nog warm van het bakken, maar in zijn geheel gekocht. Maar het was wel wat zwaar. Nu op het terras de laatste stukjes opgemaakt. Net als de pinda’s op het laatste terras. Onderweg met Wim contact over de beste slaapplaats en daar komen we goed uit. Geregeld. Het worden 25 kilometers ipv de 30 kilometers, wat gezien het geaccidenteerde terrein wat veel was geweest. Aangekomen op onze slaapplaats zie ik Wim al zitten. We begroeten elkaar enthousiast. Wim haalt een biertje voor me en we wachten op de dames. Het duurt even en dan belt Hetty. Net niet helemaal goed gelopen. Elza en Vera komen wel.binnen lopen. Een goed uur daarvoor hadden de dames mij bezworen dat ik echt niet hoefde te wachten, nadat ik zat te wachten bij een wellicht verwarrend punt, want ze konden echt de route wel vinden … Het hotelletje is helemaal OK. Een echte kamer voor 2. Echte lakens, bedden en al de zaken die bij een hotelletje horen. Eten kan in het hotel. Ze hebben een menu del Dia … maar niets, maar dan ook niet zonder vlees of vis. Dus heb ik het met frietjes en (heerlijke) kroketjes moeten doen. En genoeg wijn. De rest van de groep kreeg maaltijd salades waar je met gemak een arm land van de hongersnood mee zou kunnen redden, een hoofdgerecht om het andere land te redden en een toetje. Gelukkig was er wijn genoeg om mijn maag mee te vullen. Geen tortillas, salade mixta of dat soort zaken. Volgende keer beter. Ik was wel meer geld kwijt dan de andere trouwens 😀. Maar Hetty deelde haar toetje met mij. Het is toch zo’n schat. En nu naar bed. We voelen onze spieren behoorlijk. Op en neer gelopen. Benieuwd of we onze spieren morgen voelen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Ja het menu was apart net als de bediening. 😘 W
BeantwoordenVerwijderenZo die km zijn weer weggestapt. Vandaag waren jullie echte bofferds, een mooie etappe, goed wandelweer en een hotel met eigen kamer met alles erop en aan.
BeantwoordenVerwijderenAlleen wat minder het eten voor jou alleen frietjes.
Kijk uit naar jullie belevenissen morgen.
Helaas Victor, je kunt niet alles hebben.🤭😉 Een mooie etappe, goed hotel, lieve vrouw,👍 ja dan is het eten voor jou wat minder🤣🤣
BeantwoordenVerwijderenMaar je overleeft het wel hoor🤭🤭
Prima praatje, prima plaatjes, prima patatjes. Goed voor elkaar, vriend.
BeantwoordenVerwijderenLekker gelopen met jullie 👣👣👣👣, goedemorgen uit de andere kamer.
Mooi weer en toch oranje????
BeantwoordenVerwijderenEr was geen voetbal dacht ik🤣
Een mooie dag was het. Ik moest even goed nadenken maar met de foto's herkende ik het weer.
BeantwoordenVerwijderen