25 september 2024, Novellana

Niemand was echt vroeg op in de slaapzaal. Het was nog donker. Ik hoorde mijn mooie wekkermuziek heel zachtjes aangaan. Het werd iets lichter in de ruimte. De wekker geeft ook licht. Ik zette de telefoon-wekker af (6.30 uur) en bleef nog even liggen. Hetty is altijd wel blij met een extra half uurtje. Even mediteren. Nadat de eerste man naar de toiletruimte was geweest en begon te rommelen zette ik het lampje van de telefoon aan en liet die tegen het bovenbed schijnen. Iedereen kon dan iets zien en als je sliep bleef je wel slapen. Dan Hetty zachtjes wakker maken en de tijd noemen (zeer essentieel). Zelf naar de toilet. Tandenpoetsen, één lens in, en dan terug om mijn spullen te pakken. Zo gebeurt, zelfs met een lichtje van de telefoon. Er werden meer mensen actief. Het was vannacht weer rustig in de slaapzaal, zoals wel vaker hier op de Norte. Ik weet dat nooit, ik slaap. Maar Hetty wist mij dat te vertellen. Mooi zo, dan heb ik niet te hard gesnurkt. 

Een eenvoudig ontbijtje, stokbrood met roomboter en abrikozenjam, een verse jus in een klein glaasje en een grote kop Café con Leche. En dan op pad. Regen voorspeld en dat bleek na een tijdje ook te kloppen. Net toen we wilden gaan picknicken aan een grote tafel. En net toen ik zag dat er een bakje van Camembertspread was opengebarsten in de etenszak. Dus poncho aan en met wc papier de kaas weghalen en het bakje kaas in een van de afsluitbare plastic doosjes doen. 

Het was een mooi tocht. De gemarkeerde route liep iets anders dan de aangegeven route op de paaltjes, iets korter, maar het was uitdagend genoeg. Warm in de poncho, die eigenlijk al weer uitkon. 

Na een best wel lange tijd lopen, behoorlijk omhoog en omlaag over wat rotsige paadjes, met een staande etensstop

(50 meter van een bankje bleek, en dat is niet de eerste keer dat dit gebeurt 🤣😡) vonden we na 16 km een bar. Heerlijk zitten. Vegan hamburgers, tortillas, Radler met 3.2 procent alcohol, cake en nog wat zaken.

Heerlijk. Wim appte en had een filmpje bijgevoegd dat hij vocht met de wind. Terwijl bij ons het zonnetje te voorschijn kwam en het opeens warm werd. Toen we klaar waren gingen we naar buiten en moesten echt op gang komen. Te lange stop. En, het ging waaien. En hard waaien, en toen net als bij Wim, stormen. Dat hield niet meer op.

Af en toe wat druppels, wel mooie wegen, vaak asfalt nu, waar we de takken van de weg haalden voor de scooters en automobilisten, die er nauwelijks waren, maar toch. Karma punten verdienen. En dan kwamen we met storm ons dorp binnen.

Eerst naar de bar. Weer Radler en een Canja. En toen naar ons treinstation. Ja, een in gebruik zijnde oud en ooit vervallen treinstation van 4 treinen op een dag.

We werden snel naar een kamer gebracht. Onze bedden waren weggegeven een mensen die niet gereserveerd hadden en daarom hadden wij nu een eigen kamer met douche en toilet. Tegen de prijs van een bed in een slaapzaal. Wilden we eten? Ja graag, vegetarisch (ik wist dat dat hier kon) en het werd een lekkere salade met daarna een Ratatouille 

met rijst. IJs toe. Gezellige tafel met Duitsers, Spanjaarden en een Française. Sommige gaan vanaf hier morgen ver, wij knippen de etappe dan in tweeën. Voor het Duitse meisje en ons is de weg het doel. Heb je haast, neem dan een omweg. 

Morgen ontbijt en een rustige dag. Het wordt droog vanaf een uur of 10. Das mooi.