Gisteren de laatste voorbereiding voor de Camino del Norte

Gisteren de laatste voorbereiding voor de Camino del Norte op het Langste Natuurpad van Nederland laatste etappe). Van Oisterwijk naar Goirle. 23,4 km en wat er al zo bijkomt. Het was prachtig wandelweer al begonnen we lekker binnen in het prachtige bezoekerscentrum van Natuurmonumenten. We waren met z’n tweeën. Iedereen was druk met vertrekken naar Spanje. Elza, Caroline en Els nemen de trein (nu in Parijs) en Vera de bus (vanmiddag op CS in de bus), Illona en Rita hadden de auto niet tot hun beschikking en OV is er niet vanaf het eindpunt op zaterdag, en Wim bleef een dagje thuis om nog even bij Mariëtte te zijn voordat hij haar weer bijna 6 weken niet ziet. 

Maar omdat de route zo mooi was doen we hem volgende jaar nog een keer.

https://facebook.com/events/s/natuurpad-31-32-oisterwijk-bie/1225686251953129/

Nu onze tocht. Zoals gezegd fraai. Veel over natuurpaden, wat het pittig voor de voeten maakte. Veel bospaden en prachtige vennen en meertjes. De foto’s zeggen meer dan de tekst. Ik had op een gegeven moment last van een schuur plek op de tenen en heb andere sokken aangedaan, en zag dat er een gaatje in de sokken zat. Weg ermee. Ook had ik last van een spier in mijn heup, na de eerste lange pauze bij de horeca. De horeca was fijn, in het midden van de tocht na 11 km.

De heupspier erna minder. Een slechte generale … Ach, ik heb dat vaker in de voorbereiding. 5 jaar geleden toen ik het Pieterpad met Hetty liep, voordat ik naar Santiago zou lopen vanuit Ommoord, was het ook bal. 2 jaar geleden een zenuwpijn in het gebit was zelfs mijn kaak nog schoon geboord werd, 2 dagen voor vertrek. Wat was dat verschrikkelijk pijnlijk. Op stip op 1 van alle pijnen tot nu. Zegt allemaal niets. Komt goed. 

Voor en na de horeca en daarna 2 keer een staande pauze gehouden. 

Hetty liep iets sneller en makkelijker dan ik, en dat is het belangrijkst. Ik kom er wel. Vanacht bij het opstaan ‘s nacht nog even pijn in die heup of rug. Alsof je er door kan zakken. Bij het opstaan vanmorgen weer hersteld. Het lichaam is een raar iets. 

Onder wel gespoten met anti MuggenSpul zonder Deet, wat je onzichtbaar maakt (alleen voor de muggen). Maar voordat we dat konden doen alweer de nodig muggenbeten opgelopen, en Hetty ergens grote rode plekken door waarschijnlijk een plant. 

Het eindpunt was lekker. We zagen Michiel uit Tilburg daar al zitten, die kwam ons ophalen en na wat gezellige drankje (La Trappe Nullis, best lekker) ons naar onze auto in Oisterwijk brengen, hiervoor veel dank! Daarna naar Tilburg op de Brabantse weg voor een feest van Anita, een vriendin, oud collega bij Woonbron, nu werkend in Ommoord voor een kleine corporatie. Even kort hadden we zelf afgesproken, zo na een wandeling. We kennen geen mensen daar en de gastheer en gastvrouw zijn druk met alle gasten. De horeca was uitbesteed en prima in orde. Maar … daar kwamen we toch een bekende tegen, Frans en zijn partner, die net als wij en zijn partner, in het Rotterdamse had gewerkt in de stadsvernieuwing. Hij en Anita kende elkaar uit hun HTS tijd in Tilburgs en woonde inmiddels in Duitsland. Kortom, van vroeg weggaan kwam niets, we stonden nog een behoorlijk aantal uur op onze voeten, gesteund door gezelligheid en terugkijken op de Nieuwe Westen tijd (stadsvernieuwing in Rotterdam), en witte wijn. 

Dus, we waren toch pas na 12 uur thuis. Hetty reed naar huis, ik sliep. 

Woensdag vliegen we eind van de middag vanaf Eindhoven, mits er geen storing is natuurlijk. 

Tot ergens vanuit Spanje.