Vandaag wandelen naar Abadin

Mooi, lief, kaarsje, leuk, bezoek, oei en aandoenlijk zoiets vandaag

Ik ben binnen. Zo melden wij dat aan elkaar. Het app-groepje De Norte bestaat uiteraard nog, alleen zijn Vera en Elza alweer thuis. Victor en Hetty zijn een paar dagen achter mij. Ik ben nu in Abadin. Binnen in luxe. Kijk zelf en bedenk dat dit mij € 18,00 kost inclusief een simpel ontbijt. Maar ook echte lakens ipv dat papier en……yeah een echte handdoek. Nou hoor ik jullie denken, nou uhh hoezo? Het is niet overal zo luxe en ja, als het er is geweldig, zo niet ook geweldig. Dit is pelgrimeren. Gaan van plaats naar plaats en van albergue (herberg) naar albergue. 

Net als vandaag. Gisteren was best heftig met dat gedoe met mijn voeten. Dat ging vandaag een stuk beter maar ik merk wel dat de kilometers er nu wel inhakken. Zwaar gezegd, maar ook ik wordt een keer moe. Zorgvuldig doseren dus, goed rusten als je “binnen” bent en jezelf goed verzorgen dan lukt het prima. 

Vanmorgen begint met oei. Na een prima nacht, heerlijk lang geslapen, ben ik beneden in de grote keuken en regel mijn rugzak voor vertrek. Heb net twee yoghurtjes op en wat biscuitjes. Eenvoudig ontbijt. Dan blijkt dat ik toch niet helmaal alleen was. Er komt een man op de begane grond zijn kamer uit. Traag, langzaam lopend. Hij zegt dat ik klaar ben voor vertrek. Goed gezien. Ik vraag of hij ook op weg gaat, mhh nee. Hij was op de fiets, gevallen, fiets kapot en hij ook. Gaat opzoek naar een hospital. Oei dus. 

Ik ben weg, gewoon 08:00 uur perfecte tijd. De “boel” voelt weer goed. Links af uit de Albergue en dan nog een keer links af en……omhoog. Wat dacht je. Donker bospad. Ik doe rustig aan. Het is fris. Het word steeds lichter en het is, ja ik weet het, weer zo mooi. Galicië is net dat beetje extra mooi. De zuiltjes wijzen de weg en de afstand “to go” niet zo belangrijk wel leuk om te bekijken. Vandaag een heerlijke route, glooiende heuvels (voelt als bergen als je er overheen moet lopen), prachtige weide, huisjes, oud echt oud, nieuw goed onderhouden. Genieten. Zo gaat het de hele dag mooie paden en lekker wandelen, op en af beetje werken. Mooi dus. 

Ik kom op een klein weggetje omhoog gekropen en daar staat een kleine kapel, kerkachtige vorm. Een man staat er voor en nodig me uit binnen te komen. Serene sfeer binnen. Onze-Lieve-Vrouw van Guadalupe staat achterin deze kleine kapel. Zoals dat hier zo typerend wordt ingericht. Ja, eindelijk kan ik daar een kaarsje aansteken voor mijn moeder speciaal en ieder die ik liefheb en waar ik aan denk. Ik sta er even stil bij stil een fijn moment op deze camino. Ik krijg een stempel en hij schrijft op waar ik vandaan kom in een klein notitieboekje. Zijn statistiek zeg maar. Kaarsje dus. 

Ik wandel Mondoñedo binnen. Zo een terras op tegenover de kathedraal. In de whatsapp groep is er wat verwarring of ik nu wel of niet daar mij eerste café con leche en croissant heb én daarna de kathedraal bezoek. Ik vergeet het te verduidelijken maar bij deze ja en ja. Ik zwerf een klein uurtje met een geluidsapparaatje door de kathedraal. Indrukwekkend. Het orgel leg ik vast voor mijn buurman op wat foto’s. Het lijkt qua bouw op het orgel in de kathedraal van Santiago. De pijpen die door het “trompet register” worden aangestuurd steken van beide zijde, horizontaal de kerk in. Als een soort baldakijn. Ik zou het wel willen horen. Het is oud, ik zie jaartallen van rond 1100, en ook weer zo herkenbaar van andere kerken en kathedralen die ik bezocht heb. Dan toch weer verder. Bezoek dus. 

Verderop in een klein dorpje zie ik op straat een man en een vrouw, al behoorlijk op leeftijd. Staan te praten met elkaar. Hij wat luid (nou ja dat vind ik maar dat is gewoon voor de Spanjaarden) maar toch de intonatie. Ook al versta ik het niet, hij slaat een beetje op de krant die hij vast heeft. Lijkt boos. De vrouw legt lief haar hand op zijn arm en spreekt hem lief toe. Ik zie dit in het korte moment dat ik er voorbij schuifel, het gaat namelijk weer omhoog, en ik denk lief. Lief dus. 

In de middag is het zo lekker wandelen, bijna twee uur lang helemaal alleen op een route die als “complementario” wordt aangegeven op de zuiltjes. Dus geen afstanden. Een alternatieve route. Een aanvullende route. Je hebt dus meerdere keuze. Deze is goed. Redelijk vlak mooie fijne ondergrond. Wat asfalt op de kleine weggetjes  en heerlijke bospaden. Op die route videobel ik naar huis. Mijn broer en schoonzus zijn op bezoek bij Mariëtte. Dat is speciaal hoor, ik “thuis” zien en zij mij op de “Camino” zien. Lekker gekletst en veel de camera rondgedraaid om de mooie omgeving te laten zien. Ze zijn altijd zo enthousiast over mijn avonturen. Delen op deze manier is dus fijn en leuk. Leuk dus. 

Ja , en dan zie ik natuurlijk weer van alles en nog wat. Zoveel moois. Vandaag wat minder met bezinning bezig. Niet zo als gisteren. Ik dacht er nog even aan terug vandaag. Zo’n stukje in de blog van gisteren. Het gaat iets dieper dan de “gewone” verhalen en berichten van de dag. Zoiets delen, uhh, heb je denk best wat moed voor nodig, gevoelens delen. De Camino maakt je ook wat zachter denk ik. Zoals het tafereeltje wat ik wat verderop tegen kom. Het valt op dat er, voornamelijk ouder, bezig zijn om hun stukje land te bewerken. Hun moestuin. Ik zie wat lager dan waar ik wandel een dame. Hoedje op, blauwe soort stofjas aan, groene handschoenen, schoffel of hark, rommelen in de grond. Strookje land afgezet met groen gaas. Net nadat ik de foto heb gemaakt zwaait ze naar me en roept me een buen Camino toe. Ik zwaai terug en vouw mijn handen in een “mucho gracias” gebaar. Ze lacht. Haar man is iets verderop bezig zwaait ook. Gek hè, maar dat raakt me dan toch weer. Aandoenlijk dus. 

Een mooie dag en die eindigt in heaven. Echt, wat een geweldige mooie Albergue. Kijk naar de plaatjes en als je het niet met me eens bent, kom ik je opzoeken. Oei, dreigen, nee hoor, niet schrikken. Maar het is hier voortreffelijk geregeld. Echte lakens, knalhard matras, ik hou ervan, echte handdoek. Goede faciliteiten. Precies wat je als pelgrim wenst. Kosten? Nou wat ik al zei, € 18,00 dat is inclusief een simpel ontbijtje morgen. Heaven dus. Ik begon er mijn blog al mee. 

Nu zit ik weer in zo’n typisch café/bar en heb een pelgrimsmenu besteld. Pasta vooraf en een kip gerecht. Inclusief wijntje € 16,00. Zo kom ik als pelgrim met een mooi budget heel Spanje door. Nou de Norte dan. Nog zo’n 140 km en ik bereik Santiago. 

De Camino is leuk, mooi, lief, aandoenlijk, bezoekend, oei, en een kaarsje vooral dat laatste. 

Buen Camino

Wim