Vandaag op weg naar Santillana del Mar

Alleen op de wereld

Na het pelgrimsmenu gisterenavond ben ik vroeg naar bed gegaan. Door die gekneusde rib gaat het slapen maar zo zo. Vooral dat draaien is lastig. Ik zie aan de reacties en vragen dat niet iedereen mee heeft gekregen dat ik een schuiver heb gemaakt en mijn rib heb gekneusd. Dat was op de 2e dag van Laredo naar Noja. Aan het eind van een prachtig strand daagt die groene muur, die berg, die rots op. Daar moeten we overheen om op het andere prachtige strand richting Noja te komen. Ook hier is het wel eens regenachtig dus de ondergrond is glad, spekglad , de stenen, rotsen, klei. 

Oké geconcentreerd lopen. Dat lukt niet helemaal Paul en Berry zijn vooruit, hebben het iets makkelijker zonder rugzak en zijn natuurlijk stukken jonger. 😜👍🏼 

Ik zoek mijn weg maar het gaat moeizaam. De doornstruiken trekken aan mijn rugzak en verstoren steeds mijn evenwicht. Ik kies een kleine alternative route, maar na een paar meter komt die uiteraard weer terug op het originele pad. Daar gaat het mis. Ik moet een meter flink schuin naar beneden zonder dat ik ergens een goed steunpunt kan vinden. Resultaat, schuif, val, knal en vast met mijn schoen in de bramen en doornen wortels. Oké, gedoe, overeind komen, knie kapot, schrap, schram en knal op mijn ribben maar dat merk ik dan nog niet. Met mijn mes snij ik de wortels los en kan weer verder. Nu dus, dag 3 na die schuiver, pittig last maar het wordt al minder. Zo, iedereen weer bijgepraat over mijn rib. 

Hoe vandaag dan. Nou, het leek wel of ik alleen op de wereld was. Ik ben vroeg wakker en ga gelijk mijn bed uit. Zou een mooi filmpje zijn, 70, gekneusde rib en uit een bovenbed van zo’n stapel bed klimmen. Ik denk hilarisch om te zien. Maar hé, ik doe het en ik heb het overleefd. Rondje toilet, badkamer, spullen weer inpakken klaar. Beneden eet ik een yoghurtje en wat smeerkaas. Dan blijkt dat het café barretje toch open gaat om 07:30 en neem ik nog een koffie con leche en een croissantje. 

Ik zeg mijn camino-vrienden gedag en geef aan dat ik vandaag alleen loop. Dat kan, niemand doet daar moeilijk over. Het eerste stukje is met een boemeltreintje een halte verder op de route komen. We mogen niet meer langs het spoor over de spoorbrug lopen. Te gevaarlijk. Oké geen probleem. Daarna volg ik de hele dag de aanwijzingen langs de weg. Gele pijlen, bordjes, stenen met de pijl en de schelp. Kan niet verkeerd gaan.

Op een paar andere pelgrims na die ik in de vroege ochtend nog zie ben ik de hele dag alleen. 

Af en toe een auto maar weinig mensen op het eerste deel. De omgeving is mooi. Zo’n heerlijk glooiend landschap met de “uitgestrooide” huisje. Prachtige vergezichten op de baaien bij de zee, bloemen, koeien, lege weggetjes. Het is heerlijk lopen. Ik geniet en heb niet zoveel last van die rib. Na een kilometer of 6 vind ik een cafe barretje. Koffie, tosti en broodje kip. Yes, brandstof voor de dag. Alleen lopen is best fijn, helemaal op je zelf en soms ook goed in gesprek met jezelf. Interessant. Ik kan het jullie aanbevelen. 

Ik fotografeer er op los, koeien, bloemen, vergezichten ik zei het al. De paden waarop ik loop laten het toe om goed om me heen te kunnen kijken en dat doe ik. Ik geef mijn ogen goed de kost. Ik “scan” van links naar rechts en sla zoveel mogelijk op. Er is een deel van de route waar het wat minder is, industrie en grote stad. Maar dat is oké. In no time loop ik weer “buiten” en geniet van de omgeving. 

Dan nader ik mijn eindbestemming. Een camping vlakbij Santillana del Mar. Even toeristenbureau spelen. Kijk hier gaat het om in dit dorp: 

Santillana del Mar is een relatief groot dorp in de provincie Cantabrië. Het dorp behoort tot de mooiste dorpen van Spanje. Santillana del Mar dank zijn bekendheid hoofdzakelijk aan de grot van Altamira.

Het dorpsaanzicht van Santillana del Mar behoort tot de best bewaard gebleven aanzichten die je in Spanje kunt vinden. Het hele dorp ademt nog steeds de sfeer van de middeleeuwen. Tijdens een wandeling door het dorp waan je jezelf eerder in een openluchtmuseum dan in een dorp. Je komt er prachtige versierde herenhuizen tegen. Deze huizen zijn versierd met wapens van oude Spaanse adellijke families.

De bekendste bezienswaardigheid van het dorp is echter de grot van Altamira. In deze grot zijn rotstekeningen te vinden die ongeveer 15.000 jaar oud zouden moeten zijn.

Tot zover: 

Onderweg heb ik nog wat app-contact met het thuisfront. Ook met mijn dochter die pas moeder geworden is. Kleinzoon Cruz is al weer drie maanden en heeft zijn prikjes gehad. Volgens mama heeft hij zich als een champ gedragen. Wat een bikkeltje. Die kan mee op de Camino met opa over een paar jaar. Wat een lief kereltje. 

Vlak voor ik het dorp inloop wordt ik aangesproken door een echtpaar. Engelse en ze vragen naar mijn avontuur. Altijd leuk en ze zijn zeer geïnteresseerd. Dat ze mij er zeer fit uit vinden zien is natuurlijk bijzaak. 😜 Zulke aardige mensen. 

Hoe het verder gaat vandaag weet ik nog niet. Dan zien we wel. Ik wacht met een lekker biertje op een terras op de de anderen en ga dan met hen door naar de camping..