17 september 2024, Nueva - San Esteban de Leces

de katten in de tuin van de refugio 

Het is wat saai natuurlijk om te zeggen, maar het was prachtig.

De moeilijkheidsgraad viel wat tegen. Waarschijnlijk door het onregelmatige terrein met geulen en stenen waardoor je je voeten nooit lekker recht kan zetten. Het ging gewoon niet zo makkelijk allemaal. We aten in de stad Ribadesella op een terras.

De wind waaide behoorlijk waardoor we tijdens het eten een truitje aan moesten trekken. Een grote Austurische kaas salade en patatas aioli  en Hetty ging voor de mixta. Lekker groot. En een witte wijn vond ik wel verantwoord zo in de middag. Daarna door de stad over de Boulevard verder op pad 

We aten hier omdat er bij de auberge niets is. Alleen slaapplekken en een ontbijtje. Toen we daar aankwamen herkenden we de refugio van 11 jaar geleden van de buitenkant gelijk.
Weinig veranderd. Iets schoner en iets nieuwer sanitair. Nog steeds 1 douche voor mannen en 1 voor vrouwen. Het zal druk zijn in de ochtend. In zo'n echte ouderwetse refugio is het altijd leuk om naar mensen te kijken. Hoe lopen de contacten? Hoe ontstaan ze? Wie lopen veel kilometers en gaat het erom in heel weinig dagen alles te lopen? Zelf als ze geen wijn drinken omdat dat het herstel belemmert (OMG). Een sociaal psycholoog kan hier op afstuderen. 

Verder zien we natuurlijk ook de gebruikelijke Camino dingen als steentjes, kerkjes ed. Die zien we elke dag. Ook vandaag weer.

Wat vandaag grappig was zijn de spoorovergangen. De Spanjaarden poten zelfs een andreaskruis op een paar centimeter van een tuin. Je mag via smalle looppaadjes van een 30 cm breed overal het spoor over. Dat is nog een wat anders dan in Nederland het Pieterpad te frustreren door de voetgangers overgangen te sluiten met grote hekken. 

We zijn hier in de refugio met z'n vieren. Elza en Vera zijn hier ook. Wim is een eindje verder doorgelopen omdat hij een dag eerder in Gijon wil zijn. Morgen raken we Elza en Vera weer kwijt omdat wij die dag iets verder gaan lopen dan Elza en Vera, die voorlopig hetzelfde schema aanhouden. De Fellowship gaat gezamenlijk maar gescheiden verder. Vera en Elza hebben voorlopig Gijon als eindpunt gekozen. Wim voor ons koerst nog op Santiago af, en wij ook maar dan op gepaste afstand.

Tot zover voor vandaag.

'Het rijk van het bewustzijn is veel uitgestrekter dan het denken kan bevatten. Als je niet meer alles gelooft wat je denkt, stap je uit het denken en zie je duidelijk dat de denker niet is wie je bent.'

Eckhart Tolle